Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Χωρίς χρόνο..


- Ξύπνα! Ακούγεται μία γνώριμη φωνή..
- Τι τρέχει ρε μάνα; Τι ώρα είναι;
- Δεν ξέρω τι σημαίνει ώρα, είχες πει ότι θα πήγαινες σε κάτι μαθήματα, παρακοιμήθηκες!
- Αγουροξυπνημένος ψάχνω το κινητό, ψηλαφίζω άχαρα το κομοδίνο. Κάποιο κόλλημα έφαγε, που είναι η ώρα και το ξυπνητήρι; Και το ρολόι μου που στο καλό είναι; Το πήγα για service και δεν το θυμάμαι;
Φθάνω στη σχολή με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου.
- Σε πόση ώρα αρχίζει η τριγωνομετρική ανάλυση;
- Ε;! Μη μου πεις ότι είσαι με αυτούς που λένε ότι θα μας εξετάζουν με χρονικά όρια και επιτήρηση, επειδή δήθεν κάποια αντιγράφουν! Ας τολμήσουν, χαμός θα γίνει!
Μπαίνω στην αίθουσα..
- Έχει αρχίσει η παράδοση;
- Πλάκα μας κάνεις ρε φίλε; Κάτσε σε μία οθόνη!
Κάθομαι απορημένος. Μπροστά από κάθε θέση μία οθόνη και ακουστικά. Τα φοράω και αμέσως αρχίζει να παίζει το σημερινό μάθημα!
Ζαλισμένος παίρνω το δρόμο της επιστροφής. Στη στάση ψάχνω για τη συχνότητα των δρομολογίων, το μόνο που υπάρχει είναι ένα κόκκινο κουμπάκι. Πάω να το πατήσω..
- Μη! Δεν είμαστε πολλοί στη στάση, κρίμα να καλέσουμε και άλλο δρομολόγιο.
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει μπαίνοντας σπίτι. Η αδερφή μου ντυμένη και στολισμένη.
- Θα βγεις;
- Ναι, σινεμά με τη Βασιλική.
- Τι ώρα έχετε ραντεβού; Ρωτάω με κομμένη την ανάσα.
- Εχμ;! Τι είναι ραντεβού;
- Ε, πώς θα συναντηθείτε;
- Έχουμε πει μέρος, όποια φτάσει πρώτη χτυπάει τηλέφωνο. Είσαι καλά;
- Και το έργο; Δεν έχει ώρα προβολής;
- Μα τι είναι αυτό τώρα; Δεν έχεις ξαναπάει σινεμά;
- Και τα θέατρα; ΤΑ ΘΕΑΤΡΑ; Ουρλιάζω πλέον.
- Μα.. τι σου συμβαίνει; Που τα θυμήθηκες αυτά;
- ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ;;;
- Ε, σπάνια, έχουμε πολλούς χρον...
- ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ! Σφίγγω το κεφάλι με τα δυο μου χέρια.
- Λες και είσαι από άλλο πλανήτη!
- ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ! ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ! Αρχίζω να τσιμπιέμαι..
..Και ξυπνάω..
..Το ξυπνητήρι δεν έχει χτυπήσει ακόμα..

Ο χρόνος είναι..
..Πολύ αργός για όσους περιμένουν
..Πολύ γρήγορος για όσους φοβούνται
..Πολύ μακρύς για όσους υποφέρουν
..Πολύ σύντομος για όσους χαίρονται
..και αιώνιος για όσους αγαπούν!
Henry Van Dyke

Αφιερωμένο ειδικά σε όσους, όπως εγώ, δεν είχαν την τιμή να συναντηθούν ποτέ με την κυρία εν ονόματι αίσθηση του χρόνου!

3 σχόλια:

  1. χαχαχα!
    Τότε δεν είναι αφιερωμένο σε μένα...!
    Γιατί εγώ ότι ώρα κι αν κοιτάξω το ρολόϊ - το οποίο συμβουλεύομαι σπανιότατα - ξέρω την ακριβή ώρα με προσέγγιση 2-3'.
    Είτε ξυπνήσω βράδι μέσα στον ύπνο μου ... είτε μετά από πολύωρη παραμονή σε παραλία η ώρα για μένα είναι πάντα ακριβής! Τόσο ακριβής που όλοι αναρωτιούνται γιατί φορώ ρολόι...
    Αυτό θα πει "αίσθηση του χρόνου" και ευτυχώς την έχω πολύ καλή... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aυτό εφιάλτης ήταν όχι ονειρο!
    Με άγχωσες και μόνο που το διάβασα!
    Μπορώ να σου πω πως δεν φοράω ποτέ ρολόι εδώ και χρόνια,
    αν χρειαστώ να δω την ώρα...ψάχνω γύρω μου όλο και κάποιος
    θα φοράει :))
    Αίσθηση του χρόνου...τι είναι αυτό? χι χι χι
    οχι δεν θέλω...
    δεν μου αρέσει ο χρόνος !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λιακάδα για σένα θα κάνω μία μικρή εξαίρεση επειδή σε συμπαθώ, χώρια που μπορεί να σε καλοπιάσω και να μου δώσεις λίγη από την ικανότητά σου αυτή! :)

    Λεβίνα προβληματίστηκα. Οκ το τελείωμα ήταν λίγο έντονο, αλλά ήθελα να δώσω την ένταση και την έκπληξη, αφού ο ήρωας βρέθηκε επιτέλους σε έναν κόσμο στα μέτρα του χαχα! Βέβαια οκ, στο γράψιμο πάντα μέτριος ήμουν, δεν έχω και το δικό σου ταλέντο, εσύ είσαι ο ήλιος και εγώ ένας πλανήτης που ζήλεψε λίγο από το φως και προσπαθεί να πάει στο κατάλληλο σημείο της τροχιάς του! Όλα και όλα όμως, περιμένεις να πιστέψω ότι δεν έχει ούτε το κινητό σου ώρα;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Blogs..