Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

ΕΛΛΑΣ ΟΛΕΕ!!!

Η Ιταλία πήγε σπίτι της, η Ισπανία και η Αγγλία το ίδιο, η Ελλάδα όμως συνεχίζει!


ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΛΕΜΕ!

Και, αν και δεν το συνηθίζω, δεν μπορώ παρά να περιαυτολογήσω λίγο αυτή τη φορά. Δείτε τι είχα γράψει στο fb μετά το πρώτο παιχνίδι που είχαμε χάσει (με κλικ μεγαλώνει):


Οκ, έκανα λάθος το παραδέχομαι, το ένα κερδίσαμε και το άλλο ήταν ισοπαλία χαχα!

Α, ναι, επέστρεψα, καλά πέρασα, είμαι και επίσημα τριαντάρης πια, αυτά όμως σε επόμενη ανάρτηση. Αυτό θα πει πανηγυρική επιστροφή ε;

Καλά να περνάτε όλοι!

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Τα πρώτα άντα - Ταιμ άουτ

Καλημέρα φίλοι μου!

Το πρώτο μισό του τίτλου αναφέρεται σε ένα παλιό μου κείμενο, που ήταν και από τις πρώτες συμμετοχές στο παίζοντας με τις λέξεις της Φλώρας. Μπορείτε να το δείτε εδώ, πηγαίνοντας λίγο πιο κάτω στην ανάρτηση. Το κείμενο ασφαλώς και αναφέρεται σε εμένα, μόνο ένα κομμάτι του αναφερόταν σε κάτι που όταν το έγραψα υπήρχαν πιθανότητες να συμβεί και τελικά θα συμβεί, αυτό του γάμου. Αναχωρούμε σήμερα οικογενειακώς για Πάτρα, όπου θα μείνουμε το Σ/Κ, για το γάμο της αδερφής του γαμπρού μου, ο οποίος θα γίνει τη μέρα των γενεθλίων μου, τη μέρα που το πρώτο ψηφίο από 2 θα γίνει 3. Έτσι η "προφητεία" εκπληρώνεται και το κείμενο γίνεται "προφητικό".

Το τάιμ άουτ αναφέρεται στο γεγονός ότι, όπως είναι λογικό, θα απουσιάσω για κάποιες μέρες. Μην ανησυχείτε, δε γλιτώνετε τόσο εύκολα από μένα χαχα! Απλά μπορεί με αφορμή αυτό να το επεκτείνω 2-3 μέρες ακόμα, ένα διάλειμμα αποτοξίνωσης από τον υπολογιστή το σκεφτόμουν καιρό τώρα. Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να κοιτάζει κάθε λίγο το μειλ περιμένοντας το επόμενο σχόλιο, καταλαβαίνεις ότι πρέπει να πάρεις κάποια "μέτρα". Αποτοξίνωση και θα επανέλθω δριμύτερος.

Είναι τιμή μου που είμαι μέλος αυτής της παρέας. Οι κοινωνικές συναναστροφές δεν ήταν ποτέ το καλύτερό μου. Εδώ όμως ένιωσα ότι βρήκα μία πραγματικά ζεστή παρέα και έλαβα αγάπη, έστω εξ'αποστάσεως, και ας υπήρξαν δύσκολες στιγμές, όλα στη ζωή είναι. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους. Καλό Σαββατοκύριακο, να περνάτε καλά, και να προσέχετε τους εαυτούς σας. Είστε πολύτιμοι και ας προσπαθούν κάποιοι να πείσουν για το αντίθετο!

Σας χαιρετώ με κάθε επισημότητα, κουστούμι και γραβάτα που θα φορέσω στο γάμο!


Υ.Γ. Σήμερα το μεσημέρι έχουμε θερινό ηλιοστάσιο. Απολαύστε λοιπόν τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, τον απόλυτο θρίαμβο του φωτός έναντι του σκότους. Από αύριο η πορεία αντιστρέφεται..

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Top 5 Favorites #1, #5

Καλησπέρα Φίλοι μου!

Παραμελήθηκε αυτή η στήλη της Συλλεκτικής Μαρίας και είπα να την.. αναστήσω!


Top 5 Favorites #1, Αγαπημένες ελληνικές ταινίες

1. Μια ζωή την έχουμε (την είχα αναφέρει ξανά και πρόσφατα)
2. Η κάλπικη λίρα
3. Ο τρελός τα έχει 400 (και γενικά Κωνσταντάρας)
4. Τζένη Τζένη (Παπαγιαννόπουλος)
5. 5 λεπτά ακόμα (να βάλω και μία πιο σύγχρονη)

Top 5 Favorites #5, Αγαπημένες ξένες ταινίες

1. Η ζωή είναι ωραία
2. Amelie
3. French Kiss
4. Karate kid
5. Μόνος στο σπίτι

Αυτά, καλά να περνάτε όλοι! :)

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Η στιγμή σου σε ένα ποιήμα - Στη γνωστή άγνωστη, Ιθάκη

Τελευταία στιγμή, έρχεται όμως και η δική μου συμμετοχή σε αυτό το γύρο του ποιητικού δρώμενου της Μαρίας Νι, η οποία και προέκυψε διπλή. Εξηγούμαι, είχα ήδη κάτι έτοιμο να βάλω, ταυτόχρονα όμως είχα γράψει και ένα δικό μου ποίημα για το συμπόσιο ποίησης της Αριστέας (μια και το ανέφερα, πραγματικά μαζεύτηκαν διαμάντια εκεί, αξίζουν συγχαρητήρια όλοι οι συμμετέχοντες και η διοργανώτρια), το έστειλα με mail, όμως δεν το είδα στις συμμετοχές, δεν ξέρω, πιθανότατα θα έκανα κάτι λάθος με το χρονικό όριο ή τους όρους συμμετοχής ή τον τρόπο αποστολής, όπως και να έχει δεν ήθελα να φέρω την Αριστέα σε δύσκολη θέση ζητώντας εξηγήσεις κ.λ.π., οπότε αποφάσισα να το βάλω και αυτό εδώ. Ξεκινάω από αυτό πρώτα.

Στη γνωστή άγνωστη

Αχ να'ταν να τη βρω
πάλι σε τούτο το βυθό
κάποιοι το λένε λογισμό
από ένα άσωτο τρελό μυαλό
άλλοι του έρωτα γλυκό καημό
που ήρθε ξανά πουρνό πουρνό
κοχύλι λάμπει πορφυρό
βουτώ βαθιά και το κοιτώ
τα χέρια απλώνω το κρατώ
και αν έρθει μελτέμι θερινό
κύμα ψηλό σαν τα θεριά
το πάρει ξάφνου μακριά
με δυο λουλούδια στην καρδιά
άρωμα ελπίδας θα μεθά
στα λόγια τούτα τα γλυκά
αν είναι τώρα μακριά
και όλα μοιάζουν σκοτεινά
ο ήλιος έρχεται ξανά
κι ο άνεμος κάποτε γυρνά


Και νομίζω αυτό το τραγούδι δεν θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο:


Και πάμε στο άλλο που είχα στο μυαλό μου, ένα αγαπημένο του Καβάφη, που είναι από τους αγαπημένους μου ποιητές.

http://www.ithacanews.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5658&Itemid=26
Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Απλά συγκλονίζομαι όταν το διαβάσω. Ναι, η ζωή αυτό είναι, εμπειρίες και αν η Ιθάκη αποδειχθεί φτωχική, τουλάχιστον εσύ αγάπησες, τόλμησες, έζησες, έμαθες πράγματα, βγήκες νικητής, ακόμα και αν όλα έγιναν μαντάρα!


Αυτά, καλά να περνάτε όλοι και καλή εβδομάδα από αύριο!

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #7 +Νέες σελίδες

Καλημέρα φίλοι μου!

Πριν την κυρίως ανάρτηση, θα ήθελα με χαρά να σας ανακοινώσω τις μόνιμες πια διευθύνσεις για τις νέες μου σελίδες!

Για τις προβλέψεις μου: http://weather.falhro.com

Για το service: http://service.falhro.com

Υπάρχουν και στα δεξιά όπου μπορείτε να τις βρίσκετε, μέσα σε αναρτήσεις δεν θα αναφερθώ ξανά, καθώς δε θέλω να μπερδευτούν τα πράγματα ή να χαλάσει ο προσωπικός τόνος αυτού του μπλογκ.

Και πάμε τώρα στο κυρίως κομμάτι, που δεν είναι άλλο από τη στήλη της Ελευθερίας, που τιμώ μηνιαίως.


Ακούω

Χθες (12/6) συμπληρώθηκαν 10 χρόνια ακριβώς από όταν ξεκινούσε το αξέχαστο έπος της Πορτογαλίας του 2004, όταν η εθνική Ελλάδος κατακτούσε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Ταυτόχρονα ξεκίνησε το μουντιάλ στη Βραζιλία, όπου έχουμε πανάξια προκριθεί. Το πρώτο μας παιχνίδι είναι αύριο 14/6. Έτσι λοιπόν, τις τελευταίες μέρες ακούω συνέχεια αυτό το τραγούδι, που μου ανεβάζει και τη διάθεση!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΛΛΑΔΑ!


Βλέπω

Ένα αδέσποτο γατί που ήρθε έτσι απλά και τριβόταν επάνω μου για χάδια:




Και αυτή την τράβηξα δοκιμάζοντας, συνειδητοποίησα όμως ότι είναι η μπαλκονόπορτα και το μπαλκόνι που βλέπω συνεχώς εδώ και πόσα χρόνια!


Συλλογίζομαι

Από τα πιο σοφά που έχω ακούσει, δεν ξέρω ποιανού είναι:

Μη μετανιώνεις για ό,τι έκανες μα για ό,τι δεν έκανες

Και ένα δικό μου:

Είναι εύκολο να ευχηθείς στον άλλο να βρει την αγάπη, είναι δύσκολο όμως να πεις σ'αγαπώ

Καλά να περνάτε!

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Το πρώτο μπάνιο - Summer memories

Γεια σας φίλοι μου!

Ο τίτλος αυτής της ανάρτησης είναι διττός. Κατ'αρχήν σήμερα έκανα την πρώτη βουτιά στη θάλασσα για φέτος. Το κολύμπι και η θάλασσα είναι μία από τις αγάπες μου, η μαμά μου χειμερινή κολυμβήτρια μας μύησε από μικρά (για το λόγο αυτό, συν το ότι σήμερα έχει γενέθλια, θα μου επιτρέψετε να της αφιερώσω αυτή την ανάρτηση. Μπορεί να μην είναι πάντα εύκολα μεταξύ μας τα πράγματα, όμως η μαμά είναι μαμά), μπορεί να έκοψα το χειμερινό μεγαλώνοντας, η αγάπη όμως μένει, μάλιστα το πλοίο νομίζω είναι το αγαπημένο μου μέσο μεταφοράς.

Λιμάνι Χίου, το φανταρίσιο καλοκαίρι του 2012
Σχετικά κρύα μπορώ να πω η θάλασσα για την εποχή, όμως τα κατάφερα χαχα! Και τώρα που είπα κατάφερα, το μυαλό μου πήγε σε μία ανάμνηση πολλά καλοκαίρια πριν, μα πολλά όμως, πιθανώς και πάνω από 20 πια, τότε που πηγαίναμε οικογενειακώς σε ένα ξενοδοχείο κοντά στην Ερέτρια (Εύβοια), περνάγαμε πολλές ώρες στην πισίνα, όμως εγώ δεν τα είχα καταφέρει να βγάλω ακόμα τα μπρατσάκια και ας με παροτρύνανε οι γύρω, ας μου έλεγαν μεγάλωσες πια. Ώσπου μία φορά, το σκέφτηκα από εδώ, το σκέφτηκα από εκεί, δειλά δειλά λέω δεν πειραματίζομαι; Βγάζω το ένα, βλέπω ότι όλα καλά και μετά από λίγο πάει και το δεύτερο, έτσι απλά, φτου ξελευτερία!

Μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου, Μάρτιος 2006, στο βάθος χιονισμένα βουνά της Τουρκίας
Από τότε δεν ξαναέβαλα μπρατσάκια και είχαν εκπλαγεί όλοι πώς το πήρα έτσι ξαφνικά απόφαση. Μάλλον έτσι λειτουργώ καλύτερα εγώ, διστάζω, το σκέφτομαι από εδώ, το σκέφτομαι από εκεί, κάποια στιγμή το παίρνω απόφαση, το κάνω, το συνηθίζω και τέλος. Κάπως έτσι κατάφερα λοιπόν το πρώτο μου μπάνιο χωρίς μπρατσάκια, εξ'ου και το διττό του τίτλου. Αυτή την ανάμνηση τη μοιράστηκα στα πλαίσια του summer memories της νέας μπλογκοφίλης Κατερίνας Β.

Μιας και μου βγήκε θαλασσινή η ανάρτηση, θα κλείσω με μερικά θαλασσινά τραγούδια, έτσι για το κέφι!




Καλά να περνάτε! :)

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα - Δεν χαιρετούσα, πνιγόμουν

Δεν έχω προλάβει να γυρίσω πολύ στην μπλογκογειτονιά, είδα όμως ότι η Μαρία Νι ξεκίνησε το δεύτερο γύρο του ποιητικού της δρώμενου και μιας και είχα σχεδόν έτοιμο τι να γράψω ενώ ήδη δεν πρόλαβα τον πρώτο γύρο, σας το παραθέτω. Να πω όμως το εξής, αν και λίγο down αυτά που θα βάλω, η διάθεσή μου αυτή τη στιγμή δεν είναι τόσο χάλια, τα σχόλιά σας εχθές καθώς και το μαγικό ραβδάκι της καλής μάγισσας Άιναφετς βοήθησαν σε αυτό (δείτε εδώ τι όμορφο χρησμό μου έβγαλε, τόσο που εγώ που κάποτε τα σνόμπαρα όλα αυτά, εδώ έγινε τέτοιο κλικ που έβαλα και σύνδεσμο, περιμένω την αναγέννηση λοιπόν!), παρ'όλα αυτά, αφού το έχω έτοιμο το βάζω.

Πρόκειται για ένα αγγλικό ποίημα της Stevie Smith, το είχα πρωτοδεί σε ένα βιβλίο από αυτά που χρησιμοποιούσα στα μαθήματα αγγλικών που έκανα πριν χρόνια, ξέρω εντελώς κουφή πηγή, παρ'όλα αυτά όμως μου έκανε εντύπωση και μου έμεινε, ίσως διότι αντικατοπτρίζει κάποια συναισθήματα που έχω βιώσει και εγώ ορισμένες φορές.

Not waving but drowning

Nobody heard him, the dead man,  
But still he lay moaning:
I was much further out than you thought  
And not waving but drowning.

Poor chap, he always loved larking
And now he’s dead
It must have been too cold for him his heart gave way,  
They said.

Oh, no no no, it was too cold always  
(Still the dead one lay moaning)  
I was much too far out all my life  
And not waving but drowning.

Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ, όπου έχει και μία μεγάλη εισαγωγή που μπορείτε να την ακούσετε από την ίδια την ποιήτρια, μαζί με το ποίημα. Δυστυχώς είναι όλα στα Αγγλικά, οπότε για να μη μείνουν παραπονεμένοι όσοι δεν τα κατέχουν ιδιαίτερα, βάζω και μία δική μου απόδοση του ποιήματος στα ελληνικά. Λέω απόδοση και όχι μετάφραση επειδή έκανα κάποιες μικροαλλαγές για να κάνει ρίμα, χωρίς να αλλάξει όμως το γενικότερο νόημα.

Δεν χαιρετούσα, πνιγόμουν

Κανείς δεν το πήρε χαμπάρι και πνίγηκε
Μα ακόμα και ξαπλωμένος έλεγε:
Ήμουν πολύ πιο έξω από ότι νομίζατε
Και δεν χαιρετούσα, πνιγόμουν

Τον καϋμένο, γύρναγε συνέχεια σα χαζός
Πάντα τόσο απρόσεκτος
Και τώρα είναι νεκρός
Τα νερά ήταν πολύ κρύα, τον πάγωσαν
Η καρδιά και τα πνευμόνια του δεν άντεξαν
Είπαν

Ω, όχι, όχι, πάντα ήταν πολύ κρύα
(Ακόμα ο νεκρός μιλά)
Ήμουν πολύ έξω όλη μου τη ζωή
Και δεν χαιρετούσα, πνιγόμουν

Και πάμε στο τραγούδι, αφού το δρώμενο λέει να συνοδεύουμε το ποίημα με κάτι σχετικό, ένα αρκετά γνωστό του αγαπημένου σερ του ελληνικού τραγουδιού.


Και αφού σας έκανα τη διάθεση περιβόλι, εύχομαι να περάσετε ένα τέλειο τριήμερο!

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Ιούνιος 1984 +Χρωστούμενα

Φίλοι μου, κάτι διάφορες δουλειές που προέκυψαν, κάτι η διάθεσή μου που έχει γίνει ασανσέρ, άργησα λίγο να μπω στα μπλογκοσπιτάκια σας και να υποδεχτώ το νέο μήνα στο δικό μου (λίγο λέμε τώρα, κόντεψα να υποδεχτώ τον Ιούνιο Ιούλιο χαχα!).

Καλό μήνα λοιπόν σε όλη την παρέα, έστω καθυστερημένα. Επίσης ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές στην προηγούμενη ανάρτηση (παρεμπιπτόντως έγιναν απανωτά ρεκόρ σχολίων) και αντεύχομαι, όσοι δεν έχετε ήδη, να βρείτε σύντομα τον έρωτα. Μπήκε λοιπόν και ο Ιούνιος, ο γενέθλιος μήνας μου (ναι, μπορεί να μου αρέσει η βροχή, όμως είμαι παιδί του καλοκαιριού, μερικές ώρες μετά το θερινό ηλιοστάσιο) και κάποτε αγαπημένος, καθώς σήμαινε το τέλος των σχολείων και την αρχή των διακοπών. Τώρα πια βέβαια σχολείο δεν πάω, χώρια που φέτος ειδικά μου φέρνει και μία μελαγχολία, αφού θα με κάνει 30 πανάθεμά τον, πλέον μετράω μέρες στο club των 20άρηδων! Δεν ξέρω βέβαια αν είναι η ηλικία αυτή καθαυτή το θέμα, τι να πουν και κάποιοι που έχουν τα διπλάσια και βάλε χρόνια από μένα, όσο το ότι είναι ένα καμπανάκι ότι ο χρόνος περνάει και εγώ εξακολουθώ να νιώθω ότι υπάρχουν εκκρεμότητες στη ζωή μου.

Τέλος πάντων, μέχρι εδώ τα ψυχολογικά μου, ήθελα όμως να υποδεχτώ τον Ιούνιο με μία ιστορική φωτογραφία, από κάτι που επίσης συμπληρώνονται 30 χρόνια από όταν χτιζόταν και πλέον δεν υπάρχει πια, κάπου σε κάποιον από αυτούς τους διαδρόμους έγραφε Ιούνιος 1984, το μήνα που γεννήθηκα, κάτι που μου προξενούσε συγκίνηση όταν το σκεφτόμουν:


Δεν θέλω να σας ζαλίσω με πολλές προσωπικές λεπτομέρειες, απλά θα πω ότι είναι ένα μοντελοδρόμιο. Ο αερομοντελισμός ήταν μία από τις μεγάλες αγάπες του πατέρα μου, ο οποίος ήταν αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, οπότε καταλαβαίνετε ποιος έκανε τα σχέδια και επέβλεπε την κατασκευή. Εγώ πάλι βιαζόμουν να βγω (ναι, είμαι και λίγο πρόωρος), αυτός έλειπε συνέχεια, οπότε του είχε μηνύσει η μάνα μου ότι αν γεννήσει και δεν είναι εκεί θα χωρίσουν, ευτυχώς όλα πήγαν καλά! Το μοντελοδρόμιο αυτό ήταν στα Σπάτα και απαλλοτριώθηκε κάπου το 2000 για να φτιαχτεί ένα πολύ μεγαλύτερο, ναι σωστά μαντέψατε, το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας, το Ελευθέριος Βενιζέλος, έχοντας βέβαια αντέξει για πολύ περισσότερα χρόνια από ότι πίστευαν όταν φτιαχνόταν.

Λίγο τουρλού τουρλού μου βγήκε αυτή η ανάρτηση και ίσως βαρεθήκατε λίγο με τα προσωπικά-οικογενειακά μου, από την άλλη όμως τα μπλογκ είναι και για πιο προσωπικά θέματα έτσι; Κλείνω όμως με κάτι που είδα στο μπλογκ της συλλεκτικής Μαρίας και μου άρεσε ως ιδέα, παράθεση όσων "χρωστάω" στην μπλογκογειτονιά, ελπίζω να προλάβω μέχρι τις 20 του μήνα να τα κάνω, μετά θα χαθώ για λίγες μέρες, αυτά όμως θα τα πούμε εν καιρώ:

  • Να βαθμολογήσω στο Παίζοντας με τις λέξεις της Φλώρας
  • Έχω έτοιμο τι να γράψω και περιμένω το νέο γύρο στο ποιητικό δρώμενο της Μαρίας Νι, αφού τον πρώτο δεν τον πρόλαβα
  • Καλοκαιρινές αναμνήσεις της νέας μπλογκοφίλης Κατερίνας Βερίγκα
  • Το μηνιαίο Ακούω-Βλέπω-Συλλογίζομαι της Ελευθερίας Σ.
  • Κάποια στιγμή να συνεχίσω τη στήλη top 5 favorites της συλλεκτικής Μαρίας.
Αυτά, καλή συνέχεια και να περνάτε όλοι όσο πιο καλά γίνεται!

Blogs..