Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #8

Κόντεψε να φύγει ο μήνας και αυτή τη στήλη, της Ελευθερίας, την ξέχασα!

Πάμε λοιπόν..


Ακουώ

Προσπαθώντας να δω τα πράγματα πιο αισιόδοξα-θετικά..


Βλέπω


Με μέτρο παρακαλώ οι ντομάτες! Το πέτυχα τυχαία στο youtube και είπα να παλιμπαιδίσω λίγο, παλιοί έρωτες είναι αυτοί, δεν ξεχνιούνται εύκολα, χαχα!

Συλλογίζομαι

Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος αν δεν είναι κύριος του εαυτού του, Επίκτητος

Περισσότερα για τη φιλοσοφία του Επίκτητου εδώ

Καλά να περνάτε!!!

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Πλούτος και απληστία

Αφού πιο πολύ τιμήσατε τις αμπελοφιλοσοφίες μου παρά το φαγητό, αν κρίνω τουλάχιστον από τα σχόλια, αποφάσισα να επανέλθω σε αυτές με ένα θέμα που ξεκίνησα να το σκέφτομαι τυχαία πριν μερικές μέρες, όταν σε ένα σπίτι που είχα πάει για να φτιάξω κάτι στη σύνδεση του internet, είδα αυτή τη φράση:

Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά αλλά αυτός που αρκείται στα λίγα

Ο σοφός λαός μας επίσης λέει:

Όποιος θέλει τα πολλά, χάνει και τα λίγα

Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι

Είναι γνωστό ότι η απληστία είναι κακό πράγμα:


Τι είναι πλούτος λοιπόν;

Να έχεις πολλά λεφτά; Μα τι να τα κάνεις αν έχεις μία ανίατη ασθένεια;

Να έχεις τεράστιο σπίτι; Ε, και, τι με αυτό, αν είναι άδειο και κάθε βράδυ στο κρεββάτι πέφτεις μόνος, χωρίς μία αγκαλιά να ταξιδέψεις;

Είναι τάχα μου η δόξα; Να σε ακολουθούν πολλοί σαν άβουλα στρατιωτάκια, μα κανένα να μην ξέρεις πραγματικά;

Ή μήπως η γνώση; Η ίδια γνώση που νίκησε την ευλογιά και την πανούκλα, έφτιαξε όμως και την ατομική βόμβα.

Φίλοι μου, για μένα ο μεγαλύτερος πλούτος έχει δοθεί σε όλους μας μία συγκεκριμένη στιγμή, τη στιγμή που γεννηθήκαμε. Το σύμπαν μας έδωσε αυτό το μοναδικό δώρο, να έρθουμε σε αυτόν τον πλανήτη.

Να βιώσουμε την ομορφιά του. Ναι, υπάρχουν και ασχήμιες, είναι τόσες όμως οι ομορφιές..

Να περπατήσουμε, να απολαύσουμε τη θάλασσα, το ηλιοβασίλεμα, το βουνό, τον ουρανό, τα αστέρια!

Να βρεις τη χαρά, να τη δώσεις στους άλλους (το τελευταίο ειδικά δεν ξέρω αν το έχω πετύχει)

Και να μοιραστείς την ψυχή σου με κάποια, πιασμένοι χέρι χέρι, να κοιτάτε στα μάτια, ο ένας τον ουρανό του άλλου..

Ταπεινές μου σκέψεις όλα αυτά.

Καλά να περνάτε όλοι!


Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Pesto

Pesto, όχι πες το χαχα!

Μιας και το βάρυνα λίγο στην προηγούμενη ανάρτηση και για να σας ευχαριστήσω για μία ακόμα φορά για τα όμορφα σχόλια (έχουμε γίνει καλό παρεάκι εδώ νομίζω), είπα να βάλω μία ελαφριά-καλοκαιρινή σάλτσα που έφτιαξα εχθές και καθώς είναι χορτοφαγική, είναι ειδικά αφιερωμένη στην καλή μάγισσα Άιναφετς και σε όποιον άλλο δεν τρώει κρέας.

Τη συνταγή μπορείτε να την βρείτε εδώ. Εγώ βέβαια της άλλαξα λίγο τα φώτα (με το συμπάθιο), όταν όμως ρωτάς αν έχουμε τα υλικά, σου λένε ναι και όταν ξεκινάς διαπιστώνεις το αντίθετο,  αναγκαστικά αυτοσχεδιάζεις. Έτσι, συμπλήρωσα με τυρί τριμμένο και δυόσμο το έλλειμμα του βασιλικού και έβαλα αμύγδαλα αντί και κουκουνάρι ή καρύδια. Το αποτέλεσμα ήταν καλό, εγώ το έβαλα σε ριγατόνι, χωρίς να σημαίνει ότι ως σάλτσα δεν πάει και αλλού.

Ορίστε λοιπόν:





Εντωμεταξύ, καθώς έγραφα, ξέσπασε μία δυνατή καλοκαιρινή καταιγίδα, τόσες μέρες το γυρόφερνε, μας το "χρώσταγε"!

Α, και μία φιλική συμβουλή λόγω του επαγγέλματός μου, μακριά από mac, πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Από έξω ποιότητα και μέσα όλα της πλάκας και άντε να το τρέχεις στο service και να τους τα σκας να σου αλλάξουν το μισό υπολογιστή για ένα χαλασμένο καλώδιο! Τσατάλια τα νεύρα μου με ένα τέτοιο που παλεύω καιρό τώρα!

Αυτά, καλό (υπόλοιπο) Σαββατοκύριακο σε όλους!

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Σήμερα γάμος γίνεται

Μην τρομάζετε, δεν παντρεύομαι, χιουμοριστικός είναι ο τίτλος χαχα!

Ήρθε η ώρα όμως για εκείνες τις σκέψεις περί γάμου που "χρωστάω". Πριν τις πω όμως, θέλω να πω δύο πράγματα πρώτα.

Πρώτον, θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για τα όμορφα σχόλιά σας στην προηγούμενη ανάρτηση και ειδικά για τα λόγια που έγραψα στο τέλος. Είναι σημαντικό για μένα, δεν κρύβω ότι τα συγκεκριμένα αγχώθηκα λίγο να τα γράψω, γενικά δεν είμαι καλός στο να εκφράζομαι συναισθηματικά, έτσι γεννήθηκα, οπότε μου δίνετε ώθηση και σας ευχαριστώ και πάλι!

Δεύτερον, το σκέφτηκα πολύ για γράψω για αυτό το θέμα, δεδομένου αυτού που έγραψα από πάνω, ότι στα συναισθηματικά θέματα δεν τα πολυκαταφέρνω και τις σχέσεις μου με το αντίθετο φύλο τις ένιωθα πάντα "ανάπηρες". Στου κρεμασμένου το σπίτι λοιπόν μιλάνε για σκοινί; Καιρό όμως έχω να γράψω γενικά "αμπελοφιλοσοφίες", το πήρα απόφαση, θα προτιμήσω όμως να μην πω πολλά και να το δέσω και μουσικά..

-----

Τόσο στο γάμο που σας είπα ότι πήγα, όσο και στο γάμο της αδερφής μου πριν ενάμιση χρόνο υπήρχε ένα αλλαλούμ για τις ετοιμασίες. Ομολογώ ότι δεν μπορούσα να το καταλάβω πλήρως. Προς τι το τόσο άγχος να είναι όλα στην εντέλεια; Μήπως οι καλεσμένοι έρχονται στο γάμο προς αναζήτηση ατελειών; Δεν ξέρω αν θα παντρευτώ ποτέ, εδώ ούτε τον εαυτό μου δε μπορώ να φροντίσω καλά καλά, αν γίνει όμως θα γίνει γιατί προέκυψε στην πορεία της ζωής, γιατί δύο άτομα επιλέξαμε συνειδητά να μοιραστούμε κάποια πράγματα, μέρος του χρόνου και της ψυχης μας, και ως κάτι τέτοιο σκέφτομαι και την τελετή, δύο άτομα να γιορτάζουν αυτή τους την ένωση μαζί με φίλους-συγγενείς που θα μοιραστούν αυτή τη χαρά. Προς τι λοιπόν οι επιδείξεις και οι φιγούρες; Δε λέω να μην τηρηθούν οι συμβολισμοί και τα έθιμα, μα δε χρειάζονται πολλά για να γίνει αυτό, η νύφη μπορεί να φοράει ένα όμορφο νυφικό, χωρίς απαραίτητα να είναι μάρκας.

Μήπως, λέω μήπως, αυτά που έγραψα, η υπερβολική ανάγκη για επίδειξη και εντυπωσιασμό των άλλων υπάρχει για να καλύψει την αναπαρξία της ουσίας της ένωσης δύο ανθρώπων; Μήπως γιατί ο γάμος έγινε για να μη γκρινιάζουν οι γονείς για το πότε θα δουν το παιδί τους παντρεμένο και εγγονάκια; Ή μήπως για να καλύψουν κτητικότητες, απωθημένα και άλλα κρυμμένα συναισθήματα που δεν κάνουν και απόλυτα ειλικρινή την ένωση αυτή; Για μένα καλύτερα να μην παντρευτεί ποτέ κάποιος παρά να το κάνει για να κάνει το χατίρι κάποιων άλλων ή χωρίς να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και τις ανάγκες του, μετατρέποντας το σύντροφό του σε ανταγωνιστή ή σε οθόνη προβολής καταπιεσμένων συναισθημάτων-τάσεων. Διότι όσο εντυπωσιακή και αν είναι η τελετή, στην πορεία η αλήθεια θα φανεί, μέσα από τα τόσα διαζύγια ή τους δυστυχισμένους γάμους και τα παιδιά που καταλήγουν στον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά και άλλες αυτοκαταστροφικές συνήθειες..

Κλείνω με ένα τραγούδι ενός αγαπημένου τραγουδιστή που περιγράφει ακριβώς αυτού του είδους τις σχέσεις πεδία μάχης:


Καλά να περνάτε όλοι!

Υ.Γ. Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές απόψεις μου και μόνο, ο αντίλογος βέβαια είναι ευπρόσδεκτος.

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Η στιγμή σου σε ένα ποίημα - Σονέτο 97

Καιρό είχα να κάνω ανάρτηση ε; Εκτός από τους αρνητικούς λόγους όμως (κακή διάθεση), αυτή τη φορά υπήρξαν και καλοί, πλάκωσαν πελάτες στο service!

Ξέρω, σας χρωστάω κάποιες σκέψεις μου για το γάμο και σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείξατε, θα έρθουν όμως στην επόμενη ανάρτηση (υπόσχομαι ότι δεν θα μεσολαβήσουν πάλι τόσες μέρες :p), αυτή μπορείτε να την πάρετε και ως εισαγωγή, αφού, με αφορμή το γνωστό δρώμενο της Μαρίας Νι και την ανάρτηση με την οποία το συνέχισε αυτή τη φορά, τα παρακάτω αντικατοπτρίζουν σκέψεις-συναισθήματα μου αυτόν τον καιρό για παραπλήσια θέματα, τον έρωτα, τις σχέσεις κ.λ.π., επίσης σκέφτηκα ότι έλειπε κάτι του μεγάλου Σαίξπηρ από το δρώμενο αυτό.

Γίνεται μέσα στη μέση του καλοκαιριού και ενώ καίγονται όλα από τη ζέστη, να έχεις χειμώνα; Γίνεται..

Σονετο 97

Μοιάζει χειμώνας ο καιρός που έχω φύγει
και τη χαρά του χρόνου έχασα, εσένα·
πόσο σκοτάδι έχω νιώσει, πόσα ρίγη,
πόσο Δεκέμβρη σε τοπία ερημωμένα.

Κι ήταν ο απόδημος ο χρόνος καλοκαίρι,
μεστό φθινόπωρο μέσα στο γέννημά του,
που όλο της άνοιξης το λάγνο βάρος φέρει,
σαν μήτρα πλήρης μες στο πένθος του θανάτου.

Τόση πληθώρα, αποκύημα της λύπης
ήταν για μένα, και καρπός χωρίς πατέρα·
το καλοκαίρι ξέρει εσένα, κι όταν λείπεις
όλα σωπαίνουν τα πουλιά στον άδειο αέρα.

Κι αν κελαηδήσουν, λένε πένθιμο κανόνα,
κι ωχρούν τα φύλλα με το φόβο του χειμώνα.

Και απαγγελία σε βίντεο εδώ:


Και θα το συνοδέψω με ένα από τα παντοτινά αγαπημένα μου τραγούδια, που σχεδόν δακρύζω όταν το ακούω..


Αυτό θέλω και εγώ, να με αγαπάς, όσο μπορείς, όχι από υποχρέωση, όχι από φόβο, όχι αναγκαστικά, απλά να μου λες ότι είσαι εδώ για μένα επειδή το θέλεις και να είμαι και εγώ για σενα, επειδή το θέλω. Να μου λες ότι όλα θα πάνε καλά, αρκεί που συναντήθηκαν οι ουρανοί μας και χάρισε ο ένας στον άλλό κάποια από τα αστέρια της ψυχής του, γιατί το ήθελε, συνειδητά, ειλικρινά, χωρίς γαλαξίες που δεν ανακαλύφθηκαν ακόμα..

Καλή συνέχεια και καλά να περνάτε όλοι!

Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Κέρασμα και τα νέα μου!

Καλό μήνα σε όλους!

Κάτι η έλλειψη διάθεσης γενικά για blogging, κάτι η αδερφή μου από την Αγγλία που ήταν εδώ και δεν έχω πολλές ευκαιρίες να τη βλέπω, χάθηκα λίγο.

Καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τις όμορφες ευχές σας την προηγούμενη εβδομάδα για τα γενέθλιά μου. Δεν θα μπορούσα να μην βάλω και κάποιο κέρασμα. Την Κυριακή μαζευτήκαμε όλοι μαζί με την αδερφή μου και το γαμπρό μου για να δούμε την εθνική. Εγώ ανέλαβα την.. τροφοδοσία! Η αρχή έγινε κάπως έτσι:


Και μετά ακολούθησε το βαρύ πυροβολικό χαχα!


Σπετζοφάι το λένε και όπως καταλαβαίνετε, μπορεί το ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα να μην ήταν αυτό ακριβώς που θα θέλαμε, μια χαρά περάσαμε όμως (και περήφανοι για την εθνική μας είμαστε)! Μου έχει βγει ταλέντο, αν αποτύχουν όλα τα άλλα που κάνω έχω ένα αρκετά καλό plan b! Για να είμαι δίκαιος όμως, να πω ότι τις συνταγές τις εμπνεύστηκα από το φαγητομπλογκ την μπλογκοφιλης Αριάδνης, με κάποιες δικές μου παραλλαγές βέβαια.

Και αφού σας βαρυστομάχιασα καλά καλά, λέω να σας δροσίσω λίγο τώρα, μιας και η ζέστη καλά κρατεί και ας έφυγε ο καύσωνας. Μία καλή μπλογκόφιλη είχε πει ότι περίμενε τα νέα μου όταν είχα γράψει ότι έφευγα για Πάτρα. Μπορεί να αργώ, χατίρια δεν χαλάω όμως.

Το ταξίδι στην Πάτρα ήταν μια αρκετά καλή απόδραση από την καθημερινότητα. Το γάμο ακολούθησε μπόλικο ποτό και όταν λέω μπόλικο το εννοώ, δεν έφταναν τα κρασιά που είχε ήδη, δώστου και οι σαμπάνιες για τα γενέθλιά μου, πρέπει να έφτασε κάπου στο μπουκάλι η ποσότητα που κατέβασα, αν και δε με χτύπησε, και βέβαια χορός, στην αρχή ήμουν μουδιασμένος, μετά όμως έριξα μέχρι και το ζεϊμπέκικό μου χιχι! Δεν έλειψε βέβαια και η απαραίτητη καζούρα από τον γαμπρό μου, για το γεγονός ότι πήρα βαρέως τα 30, παππού με ανέβαζε παππού με κατέβαζε χαχα!

Πριν το γάμο όμως, είχαμε βουτιές! Το ξενοδοχείο που φιλοξενηθήκαμε είχε και πισίνα, εντάξει δεν ήταν και η πιο κατάλληλη για βουτιές, εξ'ου και έπεφτα σχεδόν παράλληλα από το φόβο μην καρφωθώ στον πάτο, όμως απόλαυσα μία αγάπη μου που δεν έχω συχνά τη δυνατότητα να το κάνω. Στο τέλος έγινα και λίγο παντζάρι από τον ήλιο!

Έτοιμοι:


Φύγαμεεε!!


Αυτά, όπως ήδη είπα ήταν μία ωραία απόδραση από την καθημερινότητα και πέρασα καλά. Ελπίζω να σας άρεσε το κέρασμα και να δροσιστήκατε έστω νοητά στο τέλος!

Καλά να περνάτε!

Υ.Γ. Εντωμεταξύ μου έχουν έρθει και κάποιες αμπελοφιλοσοφίες περί γάμου, ήδη όμως είναι αρκετά μεγάλη η ανάρτηση χώρια που δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρουν, άλλη φορά ίσως..

Blogs..