Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Μερική έκλειψη ηλίου

Παραθέτω ένα κολάζ από ότι τράβηξα από τη σημερινή έκλειψη ηλίου στην Αθήνα με τον ταπεινό και απαρχαιωμένο εξοπλισμό μου. Να σταθώ στη μία (κάτω δεξιά) που είναι χωρίς φίλτρο, να που καμιά φορά από κάτι κακό (η παροδική συννεφιά), μπορείς τουλάχιστον να βγάλεις κάτι καλό, πρώτη φορά καταφέρνω να τραβήξω τέτοια εικόνα έκλειψης.


Και στην επόμενη με υγεία!

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Έκλειψη ηλίου 20/3 και Εαρινή ισημερία

Έκλειψη ηλίου θα λάβει χώρα το πρωί της 20/3 (ώρα Ελλάδος), η έκλειψη αυτή θα είναι ολική σε περιοχές του βορείου Ατλαντικού κοντά στον Αρκτικό κύκλο, όπως τα Νησιά Φερόε και το Σβάλμπαρντ, προσφέροντας ένα μοναδικό και πολύ σπάνιο θέαμα. Αρκετά εντυπωσιακή όμως θα είναι και σε Γροιλανδία, Ισλανδία, Βρετανικές νήσους, Σκανδιναβία όπου θα 'χαθούν' τα 3/4 ή και περισσότερο του ηλιακού δίσκου, οπότε θα είναι αισθητή η μείωση του φωτός μέσα στην ημέρα. Στη χώρα μας δε θα έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε κάτι τόσο εντυπωσιακό, καθώς θα 'χαθεί' περίπου το 1/3 του ηλίου, οπότε δε θα είναι ιδιαίτερα αισθητή, παρά μόνο αν παρατηρηθεί ο ήλιος με ειδικά γυαλιά ή φίλτρα. Μία έκλειψη ηλίου συμβαίνει όταν, κατά την κίνησή τους, τύχει η σελήνη, ο μοναδικός μας φυσικός δορυφόρος, να περάσει ακριβώς ανάμεσα από τη γη και τον ήλιο, ρίχνοντας τη σκιά του στη γη, όπως το χέρι μας ρίχνει τη σκιά του στο πρόσωπό μας αν το βάλουμε ανάμεσα στο κεφάλι μας και τον ήλιο. Επειδή όμως η γη είναι πολύ μεγαλύτερη της σελήνης, η σκιά της δεύτερης πέφτει μόνο σε μία πολύ μικρή έκτασή της, που έχει τη σπάνια τύχη να παρατηρήσει μία ολική έκλειψη ηλίου, βαθύ σούρουπο και αστέρια κατά τη διάρκεια της ημέρας. Πολύ περισσότερες περιοχές όμως έχουν την ευκαιρία να δουν μερική έκλειψη, σε αυτές φτάνει μόνο η λεγόμενη παρασκιά. Πιο συγκεκριμένα για την Αθήνα, οι ώρες της έκλειψης της 20/3 (ώρα Ελλάδας):

Έναρξη: 10:45 π.μ. (η σελήνη αγγίζει τον ηλιακό δίσκο)

Μέγιστο: 11:44 π.μ. (περίπου το 1/3 του ηλιακού δίσκου καλύπτεται από τη σελήνη)

Λήξη: 12:50 μ.μ.

Πηγή-Πιο αναλυτικά εδώ.

!!ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΜΕ ΓΥΜΝΟ ΜΑΤΙ Η ΚΙΑΛΙΑ Η ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΙΔΙΚΑ ΓΥΑΛΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΤΡΑ, ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΟΝΙΜΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΑΣΗ !!ΠΡΟΣΟΧΗ!!

Η έκλειψη αυτή έχει και μία ακόμα ιδιαιτερότητα, γίνεται λιγότερο από 24 ώρες πριν την Εαρινή Ισημερία, η οποία θα σημειωθεί στις 44 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 21/3. Ισημερίες είναι οι δύο στιγμές μέσα στο έτος (η άλλη η Φθινοπωρινή) κατά τις οποίες οι ακτίνες του ήλιου είναι κάθετες στον ισημερινό της γης ενώ η μέρα και η νύχτα έχουν ίση διάρκεια παντού. Για το ημισφαίριό μας (βόρειο), είναι η αστρονομική αρχή της Άνοιξης και μπορούμε να πανηγυρίσουμε την κυριαρχία του φωτός επί του σκότους για 6 μήνες, μέχρι την άλλη ισημερία. Μία τέτοια κοσμική σύμπτωση, να τύχουν τόσο κοντά αυτά τα δύο φαινόμενα, συμβαίνει 1-2 φορές τη δεκαετία. Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση της 20/3/2034, οπότε και θα έχουμε στις 12 το μεσημέρι κορύφωση μερικής έκλειψης ηλίου στην Αθήνα και στις 3 το μεσημέρι Εαρινή ισημερία!

Να σημειωθεί τέλος ότι, η επόμενη έκλειψη που θα γίνει ορατή από την Ελλάδα θα είναι ολική αλλά σεληνιακή, τα ξημερώματα της 28/9/2015 το φεγγάρι θα 'χαθεί' στη σκιά της γης.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Περί τελειότητος

Είπα να συνεχίσω με δικά μου κείμενα..

Ο κύριος φώναζε δε βλέπετε
δυο μέρες ήλιος δεν προβλέπεται
ο καιρός δε σοβαρεύεται
πιο τέλειος είμαι κοκορεύεται
και μια κοπέλα πονηρεύεται
με τις σταγόνες χαμουρεύεται
η κυρία λέει δε παίζεται
ξάφνου βροντή ακούγεται
η γη με μιας οργίζεται
ανταριασμένη τότε αποκρίνεται
σαράντα μέρες με βροχή δε φέρνετε
ούτε μια ώρα δε παλεύεται
μια καρδιά που μόνο φαίνεται
μα σφυγμός της δεν ακούγεται
στου έρωτα δεν πάλλεται
τον όμορφο ρυθμό δε φλέγεται


Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Οι δύο αγρότες

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μικρό χωριό, ήταν δύο αγρότες.

Ο ένας ήταν πολύ έξυπνος, με τον καιρό είχε αγοράσει πολλά κτήματα, περηφανευόταν συνέχεια για τα πολλά διπλώματά του, τα υπερσύγχρονα μηχανήματα και τις καινοτόμες μεθόδους γεωργικής καλλιέργειας που χρησιμοποιούσε. Είχε πολλούς ανθρώπους στη δούλεψή του και πολλοί ζούσαν από τα λεφτά που τους έδινε, όποτε πήγαινε όμως κάποιος να του ζητήσει αύξηση ή να του κάνει κάποιο παράπονο ή να ζητήσει βοήθεια για κάτι, είχε πάντα έτοιμη την απάντηση, τόσα λεφτά σας δίνω, δεν σας αρκούν, τι άλλο θέλετε από μένα, που θα βρείτε να σας πληρώνουν καλύτερα; Από τα προϊόντα του δεν χάριζε ποτέ τίποτα σε κανένα, ούτε ακόμα και σε αυτούς που δούλευαν τόσες ώρες στα χωράφια του. Αφού σας πληρώνω έλεγε, μπορείτε να τα πληρώσετε. 3-4 φορές το χρόνο μόνο διοργάνωνε πάρτι και κερνούσε στο τεράστιο σπίτι του, για να επιδείξει τα νέα σπάνια έπιπλα που αγόρασε ή να καυχηθεί για κάποια νέα πρωτοποριακή μέθοδο γεωργικής καλλιέργειας που ανακάλυψε. Εντωμεταξύ είχε μαζέψει ένα τεράστιο κομπόδεμα, για ασφάλεια έλεγε, για μία δύσκολη ώρα ή για όταν γεράσω και δεν μπορώ να δουλέψω πια. Δεν θα παντρευτείς τον ρώταγαν, να κάνεις κανένα παιδάκι; Γιατί να το κάνω έλεγε; Τόσα παιδιά τρέφω άλλωστε και με τόσα λεφτά, όποια γυναίκα θέλω μπορώ να την έχω.

Ο άλλος δεν ήταν και τόσο έξυπνος. Οι γνώσεις που είχε ήταν ό,τι του έμαθαν οι γονείς του που είχαν μάθει από τους παππούδες του και από ένα χρόνο που πήγε σε μία σχολή. Το κτήμα του δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο, το δούλευε μόνος του με τη γυναίκα του και τα τρία του παιδιά. Που και που τον βοηθούσαν και 2-3 καλοί φίλοι. Η παραγωγή πάντως έφτανε για να ζει αυτός και η οικογένειά του αλλά και να δίνει στους φίλους του και σε άλλους χωρικούς σε αντάλλαγμα για άλλα αγαθά ή υπηρεσίες. Τα λίγα που έμεναν τα πουλούσε. Περνούσε αρκετές από τις ελεύθερες ώρες του στο καφενείο του χωριού και βοηθώντας όπως μπορούσε όποιον είχε ανάγκη, είτε συναισθηματικά είτε πρακτικά. Γιατί δεν παίρνεις κανένα καινούργιο εργαλείο του έλεγαν, σκούριασαν πια αυτά. Μπορεί να είναι σκουριασμένα έλεγε αλλά τη δουλειά τους την κάνουν, αλί σε αυτά που γυαλίζουν μα προκοπή δεν έχουν! Και κανέναν άνθρωπο ακόμα γιατί δεν παίρνεις στη δούλεψή σου, να αγοράσεις και το διπλανό κτήμα; Δόξα τω Θεώ έχω ό,τι χρειάζομαι και από υλικά και από ανθρώπους. Και δεν θέλεις να βάλεις κομπόδεμα στην άκρη; Δε φοβάσαι μην έρθει καμία συμφορά τι θα γίνεις εσύ και η οικογένειά σου; Κι αν έρθει συμφορά, ο Θεός θα δώσει και δεν θα ακουμπήσει αποκρινόταν, δε θα αφήσει έτσι ούτε εμένα ούτε την οικογένειά μου.

Έτσι κυλούσε ο καιρός και θα χρόνια, ώσπου ήρθε πράγματι η συμφορά. Τρομερή θεομηνία χτύπησε το χωριό, τα χωράφια όλα πλημμύρισαν, οι σοδειές όλες καταστράφηκαν ολοσχερώς και θα χρειαζόντουσαν πολλοί μήνες για να υπάρξει ξανά παραγωγή. Οι δύο αγρότες μας ήταν σε δύσκολη θέση. Όλοι οι χωρικοί όμως σκέφτηκαν το δεύτερο αγρότη και την οικογένειά του. Τους είχε συμπαρασταθεί τόσες φορές όταν αυτοί είχαν πρόβλημα, δεν μπορούσαν να τον αφήσουν έτσι, άλλωστε δεν είχε και κομπόδεμα. Για όσο καιρό δεν μπορούσε λοιπόν, τον βοηθούσαν όλοι, η βοήθεια που έλαβε ήταν τόση που περίσσευε κιόλας και ανταπέδιδε όπου μπορούσε. Πράγματι, η συμφορά δεν τον ακούμπησε. Τι έγινε με τον άλλο όμως αγρότη όμως; Μα είχε κομπόδεμα και τόσους ανθρώπους να δουλεύουν για αυτόν, θα τα έβγαλε πέρα και αυτός. Έλα όμως που οι καινοτόμες μέθοδοι ήταν άχρηστες μπροστά στην πλημμύρα ενώ όλοι αυτοί που δούλευαν για αυτόν δεν είχαν άλλο εισόδημα και έτσι ήρθαν σε δεινή θέση και αυτοί. Σύντομα πεινούσαν και απαίτησαν από τον πρώην εργοδότη τους να τους αποζημιώσει, δεν έχω τους έλεγε, αυτοί όμως εξαγριωμένοι λεηλάτησαν το σπίτι του και το κομπόδεμα έκανε γρήγορα φτερά. Έτσι λοιπόν, ήταν πια σε απελπιστική κατάσταση και λίγοι χωρικοί τον σπλαχνίστηκαν, πώς να βοηθήσεις κάποιον που είχε τόσο υπεροπτική συμπεριφορά;

Μία μέρα λοιπόν, κουρελής και αδυνατισμένος από την πείνα πια, συνάντησε τον άλλο αγρότη, που το χωράφι του είχε αρχίσει πλέον να επανέρχεται σε κανονικούς ρυθμούς. Από ότι φαίνεται του λέει, ο Θεός σου είναι πιο δυνατός από τις νέες τεχνολογίες. Δε βαριέσαι απαντάει αυτός, όπως βολεύεται ο καθένας. Ο μεγάλος μου γιος θέλει να πάει στην Αθήνα να σπουδάσει και εγώ γέρασα πια, δεν έχω τις αντοχές που είχα, δεν θα έλεγα όχι σε ένα ζευγάρι χέρια ακόμα, αν θέλεις έλα και το φαγητό θα φτάνει και για εσένα. Τι λες; Εγώ να δουλεύω για σένα; Μα είσαι τα καλά σου; Εγώ.. εγώ.. Ούρλιαξε εξοργισμένος ο άλλος, μα μετά κοντοστάθηκε και τελικά συνετίστηκε, δέχτηκε την πρόταση και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Το διδακτικό αυτό παραμύθι είναι δικής μου έμπνευσης που στριφογύριζε καιρό στο μυαλό μου και σκέφτηκα να την καταγράψω και να την αφιερώσω ειδικά σε όσους μου συμπαραστάθηκαν στην προηγούμενη ανάρτηση.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Το blog αυτό πενθεί


Το Σάββατο το πρωί, ο πρώτος μου ξάδερφος, έπαθε ανακοπή μέσα σε φρικτούς πόνους. Καλά καλά δεν είχαν περάσει δύο μήνες που διαγνώστηκε με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο με αρκετές μεταστάσεις. Εκτός από τις δύο αδερφές μου, ήταν μάλλον ο τελευταίος συγγενής από την πλευρά του πατέρα μου που είχαμε μία κάποια επαφή. Όπως καταλαβαίνετε ήταν λίγο σοκ, ειδικά όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο 48 χρονών. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να βάλω πένθος σήμερα που είναι η κηδεία..

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Θεσσαλονίκη, Φιλοσοφίες και Λογοκλοπή

3 σε 1 αυτή η ανάρτηση, καιρό είχα να ανεβάσω έναν ωραίο αχταρμά, οπότε πάμε :p

---

Πρώτο το σύντομο ταξίδι που πήγα Θεσσαλονίκη για να δω ένα φιλαράκι το Σ/Κ  που μας πέρασε. Δεν αξιώθηκα να τραβήξω ούτε μία φωτογραφία, ξαφνικά όμως συνειδητοποίησα ότι ακόμα μπορούσα να βγάλω μία πολύ σημαντική!


Χαχαχαχα!

Γιατί βέβαια, το να πας Θεσσαλονίκη και να μην πάρεις τρίγωνα, είναι σα να πηγαίνεις σε πηγή και να μην παίρνεις νερό!

Πέρα από την πλάκα, να την χαίρεστε την πόλη σας φίλοι από τη Θεσσαλονίκη, πραγματικά θα ήθελα να μπορούσα να την επισκέπτομαι πιο συχνά..

---

Πάμε στο δεύτερο μέρος. Την προηγούμενη εβδομάδα, πηγαίνοντας σε μία δουλειά (άσχετη με το νεκροταφείο το τονίζω μην τρομάξετε), βρέθηκα απέναντι από το νεκροταφείο της περιοχής μου να περιμένω να περάσω απέναντι το δρόμο και τράβηξα αυτή την εικόνα:


Λίγο μακάβριο για φωτογραφία θα πείτε. Έτσι και εγώ, όποτε τύχαινε να βρεθώ σε αυτό το σημείο, προχώραγα γρήγορα κάνοντας το σταυρό μου. Αυτή τη φορά όμως ξαφνικά συνειδητοποίησα το οξύμωρο της στιγμής και διάφορα φιλοσοφικά άρχισαν να τριγυρίζουν στο μυαλό μου. Είτε κοίταγα για να περάσω απέναντι είτε όχι, είτε πρόσεχα είτε όχι, είτε περίμενα είτε όχι, τελικά απέναντι θα κατέληγα. Έτσι και στη ζωή, κάποιες φορές, ό,τι και να κάνεις, η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη. Πείτε το κάρμα, πείτε μοίρα, πείτε το θέλημα του Θεού, αναπόφευκτη φυσική εξέλιξη, όπως θέλετε, όμως έτσι είναι τα πράγματα. Βέβαια όλοι τελικά θα κοιτάγαμε προσεκτικά δεξιά και αριστερά. Διότι δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλά και πώς φτάνεις εκεί. Οριζοντίως ή καθέτως; Γεμάτος μετά από ένα μεγάλο ταξίδι ή άδειος; Και κάπου εδώ κολλάνε τα γνωστά λόγια του ποιητή:

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Ας βρούμε πράγματα που έχουν νόημα για μας και μας γεμίζουν και ας απολαύσουμε το ταξίδι, για μένα αυτό είναι το καλύτερο αγχολυτικό...

---

Και κλείνω με μία σύντομη αναφορά σε κάτι που ζήτησε η Μαρίνα, που πρόσφατα ανακάλυψα την παρουσία της στα μπλογκ. Ζήτησε λοιπόν να μιλήσουμε για τη λογοκλοπή. Κατά μία έννοια, έστω και ελάχιστα, έχω μιλήσει για αυτό το θέμα μέσω του banner που εδώ και καιρό έχω στα δεξιά (ask2use). Εννοείται πως, εκτός αν γίνει κατά λάθος, θεωρώ γαϊδουριά το να χρησιμοποιήσει κάποιος κάτι που έφτιαξε άλλος και να μην μπει στον κόπο να αναφέρει την πηγή. Και δεν είναι θέμα χρημάτων, κατά μία έννοια είναι ωραίο να αρέσει στους άλλους κάτι δικό σου και να θέλουν να το αναπαράγουν, αυτό και μόνο είναι μία αμοιβή, δεν θα ζητήσω λοιπόν χρήματα, εκτός αν ο άλλος το χρησιμοποιήσει για εμπορικούς σκοπούς, έστω όμως την ελάχιστη ηθική αμοιβή, ότι hello, αυτός έφτιαξε αυτό που μου άρεσε και το αναδημοσίευσα, ε, την περιμένω και έτσι πράττω και εγώ. Από εκεί και πέρα, δυστυχώς, έχω καταλάβει ότι, αν κάποιος είναι εντάξει, αυτά τα αυτονόητα θα τα καταλάβει από μόνος του λίγο πολύ, άντε αν το έκανε κατά λάθος να χρειαστεί να του το υποδείξεις όμορφα μία φορά, από εκεί και πέρα, το σάλιο σου χαλάς, είναι από το χαρακτήρα του παράσιτο και όσο βρίσκει παίρνει. Οπότε, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται να αποδεχτεί κανείς πως όταν δημοσιεύεις κάτι, 100% σιγουριά δεν υπάρχει, μοιράζεις ότι θέλεις να μοιραστείς και ότι δε θέλεις το κρατάς για τον εαυτό σου ή για πολύ λίγους που εμπιστεύεσαι ότι πραγματικά θα σε ακούσουν και θα σεβαστούν τα όρια. Δυστυχώς, διάφορα άτομα τέτοια με νοοτροπία παρασίτου κυκλοφορούν και εδώ στη μπλογκογειτονιά, το παίζουν μάλιστα φιλενάδες και είναι υπεράνω υποψίας και αυτή η κατάσταση ήταν ένας από τους λόγους που έκλεισα να σχόλια.

---

Τέλος αχταρμά, καλή συνέχεια σε όλους!

Blogs..