Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Βραβείο και διαγωνισμός 2

Είναι φορές στη ζωή που σου έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις. Έτσι λοιπόν, η προ-προηγούμενη ανάρτηση βραβείο και διαγωνισμός εκτός του ότι έκανε ρεκόρ σχολίων για το blog μου, με έφερε σε επαφή με την marilise, η οποία μου έδωσε ένα βραβείο με blogoπαίχνιδο, ευκαιρία με τις απαντήσεις να μάθουμε περισσότερα ο ένας για τον άλλο.


1)Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για σένα το όνομα του blog σου και το όνομα, με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου;

Το blogging το ξεκίνησα ως ένα μέσο για να εξωτερικεύσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, καθώς και για να έρθω σε επαφή με άλλους ανθρώπους, ίσως γιατί όλα αυτά δεν τα καταφέρνω και τόσο καλά στον έξω κόσμο. Θεωρώ ότι το πέτυχα εν μέρει, αφού τελικά νομίζω ότι το blogging δεν μπορεί να υποκαταστήσει άλλα πράγματα, απλά να λειτουργήσει ως ένα όμορφο πρόσθετο. Αυτό το blog δεν είναι το πρώτο μου, ξεκίνησα πριν 6+ χρόνια από έναν άλλο χώρο. Την πρωτοχρονιά του 2012 είπα με την αλλαγή του έτους να αλλάξω και χώρο στο blog μου, νιώθοντας ότι το προηγούμενο έκανε τον κύκλο του. Στην τελευταία εγγραφή εκεί, έγραψα ότι κάθε τέλος είναι μία νέα αρχή με μεγάλα γράμματα και σύνδεσμο που παρέπεμπε στο νέο χώρο εδώ, φράση που έκανα τίτλο αυτού του blog και που θέλω να πιστεύω γενικότερα στη ζωή μου. Όσο για το όνομα με το ποίο υπογράφω, συμπτωματικά το ξαναέγραψα πρόσφατα, προέρχεται εν μέρει από.. λάθος! Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στο internet και επειδή η αστρονομία είναι μία από τις αγάπες μου, σκέφτηκα να βάλω ως ψευδώνυμο τον αστερισμό Ηνίοχο. Οι ξένες γλώσσες δεν είναι το φόρτε μου όμως, πόσο μάλλον τότε που ήμουν μικρότερος, τον μετέφρασα λάθος στα Αγγλικά ως Henioxous (στην πραγματικότητα είναι Auriga), αυτό ήταν το πρώτο μου διαδικτυακό ψευδώνυμο, αργότερα κράτησα τα τρία πρώτα γράμματα, έβαλα και τα τρία πρώτα γράμματα του ονόματός μου, αυτή τη φορά σωστά μετάφρασμένο στα Αγγλικά (Γιώργος-George) και γεννήθηκε το Hengeo.

2)Ποια φωτογραφία θα βάζατε για την 'ζωή';


 3)Αν σε σταματούσαν στον δρόμο απ' το Blog TV και σε ρωτούσαν  "Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα, σύμφωνα με τα  λεγόμενα των άλλων;", τι θα απαντούσες; Ποιο είναι;

Έλα ντε; Ο καθένας κρίνει με τα δικά του κριτήρια. Ίσως να φταίει βέβαια το ότι είμαι κλειστός και δεν ανοίγομαι εύκολα στους άλλους.

4)Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις;

Νομίζω το ψιλοκάλυψα στο 1 αυτό. Μοιράζομαι κάποια κομμάτια του εαυτού μου και έρχομαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους που κάνουν το ίδιο.

5)Αν δεν ήσουν άνθρωπος, τι θα ήθελες να είσαι και γιατί;

Θαυμάζω όλα (ή σχεδόν) τα πλάσματα, αν πρέπει να επιλέξω όμως, θα επέλεγα ένα πουλί. Να μπορώ να γυρνάω όλο τον κόσμο πετώντας με τα δικά μου φτερά, να γνωρίζω νέα μέρη, να θαυμάζω τη γη από ψηλά.

6)Αγαπημένη λέξη:

Μάλιστα! Μου την κόλλησε ένας φίλος, για κάποιο λόγο όμως πολλοί τσαντίζονται όταν την χρησιμοποιώ..

Ήρθε η στιγμή να επιλέξω σε ποια blog θα το κάνω πάσα. Ευτυχώς δεν θα βρεθώ στη δύσκολη θέση να ξεχωρίσω αυθαίρετα κάποια, αφού τα περισσότερα blog τα οποία παρακολουθώ το έχουν πάρει ήδη. Το δίνω λοιπόν στις/στους:

Άιναφετς
Η ζωή μας, μια βόλτα ...
διπλό ουράνιο τόξο
ας μιλησουμε για αγαπη

 ------------------------------------------------------------------------------------------------

Η προ-προηγούμενη ανάρτηση όμως είχε και άλλα παρελκόμενα. Έγινε για ένα διαγωνισμό εμπειρίας-ανάμνησης που είχε ξεκινήσει η ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ, στη συνέχεια όμως τον ακύρωσε. Αποφάσισα όμως να τον αναλάβω εγώ, οπότε καλώ όποιον θέλει να δηλώσει συμμετοχή με σχόλιο εδώ μέχρι την Παρασκευή 22/11 23:59. Στη συνέχεια θα οριστεί η διαδικασία βαθμολογίας-ψηφοφορίας, ανάλογα με το πόσες συμμετοχές θα υπάρχουν. Επίσης, θα ανακοινωθεί το βραβείο για το νικητή, το οποίο δεν έχω σκεφτεί ακόμα. Οι μέχρι τώρα συμμετοχές είναι:

1) Διακοπές στην Εύβοια (Η δική μου)
2) Ξεκλειδώνοντας το μπαούλο των αναμνήσεων (Lysippe)
3) Τα ταξίδια που έκανα (ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ)
4) Αναμνήσεις ενός ταξιδιού (ΕΚΦΡΑΣΟΥ)

Καλή συνέχεια σε όλους!

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Βραβείο και διαγωνισμός

Ξεκινάω αυτή την εγγραφή με μία, έστω και καθυστερημένη, αναφορά στο βραβείο που μου έδωσε ο Ξύλινος Ιππότης, το βλέπετε στα δεξιά και τον ευχαριστώ και από εδώ θερμά!

Εκτός από αυτό όμως, η ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ προσκάλεσε σε διαγωνισμό εμπειρίας-ανάμνησης, ακολουθεί λοιπόν η συμμετοχή μου.

Αυτά που θα σας διηγηθώ έγιναν αρκετά χρόνια πριν, τόσα που δεν μου αρέσει όταν το σκέφτομαι, διότι τότε πήγαινα δημοτικό, οπότε αυτομάτως συνειδητοποιώ ότι έχω μεγαλώσει κάμποσο. Ο τόπος του <<εγκλήματος>> ήταν στην Εύβοια, σε ένα ξενοδοχείο λίγο έξω από την Αμάρυνθο (Βάθεια).

Εκεί λοιπόν είχαμε περάσει οικογενειακώς αρκετά καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα. Σάββατο πρωί ξεκινούσαμε, ακόμα θυμάμαι τη χαρά της αναμονής στη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε, η οποία κορυφωνόταν σε γλυκιά αγωνία λίγες στροφές πριν φανεί το ξενοδοχείο. Μετά τα διαδικαστικά, check-in, να βολευτούμε στο δωμάτιο και βουρ για την πισίνα!

Στην πισίνα αυτή έμαθα να κολυμπάω. Στην αρχή έμπαινα με μπρατσάκια, ώσπου μία μέρα αποφάσισα ότι ξέρω κολύμπι και τα πέταξα ένα ένα (γενικά στη ζωή μου έτσι είμαι, διστακτικός, το κοσκινίζω κάτι, ώσπου παίρνω την απόφαση και μετά δε με σταματάει τίποτα). Έμαθα και να κάνω βουτιές όμως, η αδερφή μου και εγώ βουτάγαμε με το κεφάλι και ο πατέρας μου μας βαθμολογούσε. Η αγάπη για το κολύμπι και τις βουτιές μου έχει μείνει μέχρι σήμερα. Ατελείωτες ώρες σε αυτή την πισίνα, άντε να κολατσίζαμε κάτι το μεσημεροαπόγευμα και μόνο λίγο πριν δύσει ο ήλιος μας έβλεπε το δωμάτιο.

Ντουζ, ντύσιμο και μετά πάλι έξω. Η ώρα του βραδινού φαγοποτιού. Είχαμε σταμπάρει αρκετές καλές ταβέρνες και τις εναλλάσσαμε. Θυμάμαι την ψησταριά με τον καταπληκτικό γύρο, τις χρωματιστές καρέκλες δίπλα στη θάλασσα και την κασέτα του Στράτο Διονυσίου που έπαιζε συνέχεια, στην πλατεία της Αμαρύνθου αλλά μία ψαροταβέρνα λίγο πιο κάτω. Επίσης πηγαίναμε σε μία ταβέρνα μεταξύ Ερέτριας και Αμαρύνθου καθώς και σε μία άλλη στο Γυμνό κοντά σε ένα βουνό που είχε εκεί κοντά, όπου του δίναμε και καταλάβαινε. Το βουνό αυτό μια φορά που είμαστε εκεί είχε πάρει φωτιά, ακόμα θυμάμαι τον τρόμο και το σοκ να βλέπεις τις φλόγες να το καταπίνουν. Από ότι διάβασα το μέρος πρέπει να απειλήθηκε στις μεγάλες φωτιές του καλοκαιριού του 2007.

Μετά το φαγοπότι επιστροφή στο ξενοδοχείο, εγώ κουρασμένος από το κολύμπι όλη μέρα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το κρεββάτι. Η μάνα μου και η αδερφή μου όμως σκέφτονταν την ντίσκο του ξενοδοχείου. Εγώ πήγαινα αλλά δεν άντεχα πολύ, κάποια στιγμή έκανα την επανάστασή μου και πήγαινα στο δωμάτιο. Παρεμπιπτόντως, τώρα μου αρέσει περισσότερο ο χορός από ότι τότε, αν και παραμένω χαρακτηριστικά ατσούμπαλος. Για να πιω βέβαια τότε ούτε λόγος, ήμουν αρκετά μικρός.

Την άλλη μέρα το πρωί σειρά είχε το πρωινό. Επειδή υπήρχαν και αρκετοί ξένη πελάτες, είχε επιλογές για όλα τα γούστα, όπως π .χ. αυγά και μπέικον για Αγγλικό πρωινό, κρουασάν, κέικ, χυμούς, μαρμελάδες και πάει λέγοντας. Κοινώς πάλι λίγο τρώγαμε! Μετά ξανά στην πισίνα, μέχρι, μεσημέρι Κυριακής πια, να έρθει η λυπηρή ώρα της αναχώρησης. Στη διαδρομή σταματούσαμε αρκετές φορές κάπου κοντά στη Χαλκίδα για να κολατσίσουμε. Επίσης θυμάμαι ότι σε κάποια φάση είχε φτιαχτεί η νέα γέφυρα ένωσης της Εύβοιας με την υπόλοιπη Ελλάδα, λίγο έξω από την Χαλκίδα και με είχε εντυπωσιάσει η καλωδίωση και το μέγεθός της σε σχέση με την παλιά μέσα στη Χαλκίδα. Τότε βέβαια ούτε λόγος για τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου..

Το ξενοδοχείο είχε και άλλα πράγματα, όπως μία αίθουσα με ηλεκτρονικά παιχνίδια, μεταξύ τους και κάτι ηλεκτρονικές ρουλέτες, στις οποίες πόνταρα το 0 και τις περισσότερες φορές κέρδιζα, ώσπου θορυβήθηκαν οι γονείς μου και μου έκαναν κήρυγμα για τα άσχημα του τζόγου! Επίσης υπήρχε και το animation room, όπου τα παιδιά παίζαμε διάφορα παιχνίδια, θυμάμαι μια φορά με είχαν βάψει ρολόι! (Να είχαν αντιληφθεί άραγε τη μανία μου τότε με τα ρολόγια;)

Αξέχαστη θα μου μείνει εκείνη η φορά που είχα γενέθλια, έκλεινα τα 12, η αδερφή μου έστησε ολόκληρη ίντριγκα, κόβαμε βόλτες επί πόση ώρα για να σκάσω από τη ζέστη και να βουτήξω στην πισίνα, ώστε να ετοιμάσουν την τούρτα έκπληξη που είχαν παραγγείλει από πριν κρυφά! Σχετικό-άσχετο, την άλλη μέρα (Κυριακή) το πρωί μάθαμε ότι πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ενάμιση χρόνο μετά τον ακολούθησε ο πατέρας μου και όλα αυτά σταμάτησαν απότομα. Σκέφτομαι κάποια στιγμή να ξαναπεράσω από αυτά τα μέρη, ως φόρο τιμής σε αυτόν και σε ένα μεγάλο κομμάτι των παιδικών μου χρόνων.

Καλή συνέχεια σε όλους!

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Πέμπτη 17/10/2013

Ο μαΐστρος (δυτικός-βορειοδυτικός) άνεμος πάντα δίνει ωραίους ουρανούς στην Αττική, πόσο μάλιστα την Πέμπτη που μας πέρασε, που είχαμε και μία περαστική μπόρα το μεσημέρι!

Βροχοκουρτίνες, η μπόρα έρχεται από τα ΒΔ:


Η θάλασσα αγριεύει, ο άνεμος μαίνεται, ο Πειραιάς χάνεται:




Και ως επίλογος αυτής της μέρας, ο Υμηττός "παίρνει φωτιά":



Καλό Σ/Κ σε όλους!

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Μια παλιά και μια καινούργια

Συνεχίζω φωτογραφικά, για αρχή μία παλιά, ο ουρανός από το μπαλκόνι μου την τρίτη μέρα του φετινού Πάσχα:


Και από το ίδιο μπαλκόνι προχθές το βράδυ, ο δρόμος, ο ουρανός και ο Υμηττός τυλιγμένος στην υγρασία, ήταν μια από τις πιο υγρές νύχτες εδώ και πολλούς μήνες. Το φωτεινό αστέρι που φαίνεται πάνω αριστερά είναι η Αιξ ή Αίγα, στα Αγγλικά Capella, το λαμπρότερο αστέρι του αστερισμού του Ηνιόχου, στα Αγγλικά Auriga* και ένα από τα λαμπρότερα του ουρανού γενικότερα:


*Παρεμπιπτόντως, μία λανθασμένη μετάφραση από εμένα του Ηνιόχου ως Henioxous έδωσε το πρώτο μου ψευδώνυμο πριν 15 χρόνια που μπήκα στο internet. Το μετέπειτα Hengeo διατήρησε τα τρία πρώτα γράμματα του αρχικού, τα άλλα τρία είναι προφανές τι σημαίνουν!

Καλή συνέχεια σε όλους!

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Ηλιοβασιλέματα

Μπορεί η μέρα να μικραίνει με ραγδαίου ρυθμούς, αφού πρόσφατα περάσαμε την φθινοπωρινή ισημερία, το σκοτάδι να κερδίζει συνέχεια έδαφος, οι σκιές να μεγαλώνουν και ο ήλιος να κατεβαίνει όλο και χαμηλότερα στον ουρανό, όπως και να έχει όμως παραμένει κυρίαρχος και όταν η δύση του συνδυαστεί με ουράνιο τόξο, ψιχάλες και αμόνια από υπολείμματα των καταιγίδων που έδωσαν πολλά νερά στην Β-Δ Πελοπόννησο, μπορεί να δώσει τέτοιες εικόνες:


 

Καλό βράδυ σε όλους!

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Εικόνες..

Καιρό είχα να γράψω και μιας και δέχτηκα αρκετά θετικά σχόλια, είπα να επιστρέψω φωτογραφικά. Και οι δύο φωτογραφίες που θα βάλω είναι τραβηγμένες με το κινητό, που ομολογώ ότι με έχει εντυπωσιάσει με την ποιότητά του. Θυμίζω ότι με click επάνω τους μεγαλώνουν.

Σταθμός Μαγούλα, Ελευσίνα, πριν δύο εβδομάδες, το τρένο έρχεται για να με πάει πίσω στην Αθήνα:


Σε κάποια παραλία του Σαρωνικού πριν καμιά βδομάδα. Τη βάζω και ως άσκηση παρατηρητικότητας, στη φωτογραφία υπάρχουν 4 γατάκια, μπορείτε να τα μετρήσετε; Το κάδρο δεν είναι το καλύτερο καθώς ήταν υπό αντίξοες συνθήκες. Πλησίαζα σιγά σιγά με κίνδυνο να φοβηθούν και να φύγουν τα γατάκια (κάτι που έγινε μόλις πήγα πιο κοντά) και ταυτόχρονα ο ήλιος μπαινόβγαινε στα σύννεφα και με τύφλωνε.


Καλό βράδυ σε όλους!

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Δύο σχόλια άξια σχολιασμού!

Κατά σύμπτωση, έτυχε μέσα στις δύο τελευταίες μέρες να διαβάσω δύο σχόλια στις εγγραφές μου που με τρώει να τα σχολιάσω ιδιαιτέρως.

1. Το πρώτο είναι το σχόλιο της Άιναφετς στην προηγούμενη εγγραφή, το αντιγράφω εδώ:

Λοιπόν Γιώργο μου, θα σου πω ειλικρινά τι πιστεύω, (αυτό εξ άλλου αυτό κάνω πάντα!) θα είναι τεράστιο λάθος σου ν΄αφήσεις το blogging για το fb...πρώτον γιατί είναι μια τεράστια πλατφόρμα, "μπάτε σκύλοι αλέσετε" που αντιπαθώ και δεν έχω ούτε πρόκειται ποτέ ν΄ αποκτήσω fb... γιατί δεν γράφεσαι στη wordpress που θεωρείται ποιότητας και να συνεχίσεις να γράφεις εδώ και στο fb?, όπως κάνουν πολλοί;
Για δες τι έγραψε κάπου πέρσι ένα εξαιρετικό άτομο στα 18 του για το fb (μπορώ να σου στείλω το link του blog του για να δεις ωριμότητα και ποιότητα):
"Τι προσδοκίες μπορούμε να έχουμε απ' το fb, το μεγαλείο της αυταρέσκειας.
Είναι ένα μέσο επικοινωνίας αντίθετο εκ φύσεως σε κάθε φιλοσοφική συζήτηση ή ευρύτερα σε κάθε ουσιώδες συζήτηση"...
Ξανασκέψου το!
ΑΦ

Πρόκειται για μία παρεξήγηση που δεν μπορώ να εξηγήσω! Δεν μπορώ να καταλάβω από πιο σημείο αυτών που έγραψα προκύπτει ότι κλείνω το blog. Θεωρώ όμως ότι, αφού δημιουργήθηκαν τέτοιες υπόνοιες, έπρεπε να το διευκρινίσω. Αναφερόμουν σε μία άλλη σελίδα που είχα, όχι σε αυτό το blog. Το blog αυτό συνεχίζει. Επίσης στο facebook είμαι αρκετό καιρό και δεν σκοπεύω να το αφήσω. Θεωρώ κάθε ένα από τα δύο αυτά μέσα έχει τα υπέρ και τα κατά του, αυτό το θέμα όμως δεν είναι της παρούσης να το αναλύσω περισσότερο.

2. Το σχόλιο αυτό δεν έγινε σε αυτό το blog αλλά στο παλιό μου. Πλέον μπαίνω σπάνια εκεί, προχθές που μπήκα λοιπόν, ανάμεσα στα δεκάδες spam που έχουν πλακώσει εκεί, σε αυτή την εγγραφή, βρήκα ένα σεντόνι, χωρίς όνομα εννοείται, το οποίο ήταν εξ'ολοκλήρου αφιερωμένο σε όλα τα πιθανά αρνητικά και σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς! Απορώ πώς κάθισε να γράψει όλα αυτά σε ένα ανενεργό blog και ταλαντεύτηκα πολύ για το αν αξίζει να ασχοληθώ, θεωρώ όμως ότι τελικά βγάζει.. γέλιο, οπότε πάμε:

"Καθωσπρεπισμός είναι η σοβαροφάνεια, αξιοπρέπεια είναι η σοβαρότητα. " Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως η σοβαροφάνεια. Η σοβαρότητα είναι συναίσθημα και χαρακτηρίζεται απο τη μορφολογία του προσώπου που συνήθως αναγνωρίζεται. Εκτός άμα μορφολογικά είναι σοβαρός, αλλά στην πραγματικότητα απο μέσα του είναι εξωργισμένος χωρίς μηχανήματα δεν μπορεί να ξέρεις στα σίγουρα( εκτός άμα το δείχνει η συμπεριφορά του). Η αξιοπρέπεια είναι ο σεβασμός του εαυτού. Το να κλέβεις και το να εξαπατάς δεν αποτελεί δείγμα έλλειψη αξιοπρέπειας ενός ατόμου, αλλά έλλειψη σεβασμού προς τα άλλα άτομα μιάς κοινωνίας.

Πρώτον, η σοβαρότητα δεν είναι συναίσθημα. Δεύτερον κάποιος πρέπει να τον διδάξει την έννοια της αναλογίας. Πάμε παρακάτω..

"Καθωσπρεπισμός είναι να παριστάνεις τον σοβαρό, τον καθώς πρέπει, δηλαδή ότι είσαι κάποιος...." Δεν έχεις καθόλου ιδέα για ποιό πράγμα μιλάς. Τι ακριβώς σημαίνει "ότι είσαι κάποιος"; Αυτή είναι μια παράλογη φράση απο μόνη της και δεν έχει κανένα λογικό νόημα. Το καθένα φύλο αρσενικού έιδους στον πλανήτη είναι κάποιος. Το "κάποιος" παραπέμπεται σε μία αρσενική οντότητα. Έπρεπε να το ήξερες αυτό. Επίσης όταν λες "Καθωσπρεπισμός είναι να παριστάνεις...τον κάθως πρέπει" και "Καθωσπρεπισμός είναι να παριστάνεις τον σοβαρό." είναι πραγματικά σαν να λές "Ο χοντρός είναι ο υπέρβαρος" και "Ο χοντρός είναι ο χοντρός". Αλήθεια γίνεσαι ο Γραφικός Καπετάνιος Αυτονόητος. Δεν χρειάζεται να επαναλλαμβάνεις τις ίδιες λέξεις με την φθηνή προσπάθεια ώστε να ακούγεσαι "έξυπνος". Ας πάμε παρακάτω.

Εχμ, το είσαι κάποιος είναι έκφραση. Έχει μεταφορικό νόημα. Δεν έχω ιδέα για πιο πράγμα μιλάω; Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα! Χαχα! Όσο για το καθωσπρεπισμός είναι να παριστάνεις τον καθώς πρέπει, έχει δίκιο, έκανα λάθος, ήμαρτον. Τα λάθη είναι ανθρώπινα και εγώ επεσήμανα με χιούμορ κάποια δικά του αλλά μέχρι ενός σημείου, δεν έφτασα να λέω ότι το παίζει έξυπνος ή ότι γίνεται γραφικός!

 ..."επειδή ντύνεσαι και συμπεριφέρεσαι όπως επιτάσσουν οι κοινωνικές νόρμες και τα κοινώς αποδεκτά ιδανικά, ή επειδή έχεις καταφέρει να είσαι επιτυχημένος για τα δεδομένα της εκάστοτε κοινωνίας. Αξιοπρέπεια είναι το να είσαι πραγματικά σοβαρός, το να έχεις πραγματικό αυτοσεβασμό, να κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό ανεξάρτητα από το φαίνεσθαι και τα κοινωνικά πρέπει." Η πραγματικότητα της κοινωνίας συνεχώς αλλάζει ακόμα και οι κανόνες, οι αξίες, τα πρώτυπα και τα κυριολεκτικά στοιχεία που την αποτελεούν. Ακόμα μια φορά απόδειξες ότι δεν ξέρεις αληθινά για ποιό πράγμα παραπονιέσαι και μιλάς. Όποιος παραβεί της ηθικές αξίες, τα πρότυπα συμπεριφοράς, τους κανόνες και τα βασικά θεμελιώδη στοιχεία μιάς κοινωνίας δεν θεωρείται πραγματικά αξιοπρεπής γιατί δεν ακολουθεί τις θεμελιώδης ηθικές αξίες της κοινωνιας. Εξ ού και η σύνθετη λέξη αξιοπρέπια που έρχεται απο τις λέξεις "αξία" + "πρέπω(πράξη)" και σημαίνει η άξια συμπεριφορά. Οπότε επιειδή οι αξίες ορίζονται απο την κοινωνία και η πραγματική αξιοπρέπεια και ότι θεωρεί η κοινωνία αξιοπρεπές και μη αξιοπρεπές οριζόνται απο αυτή. Χμμμ... καλή προσπάθεια να επικαλυφτείς, δεν νομίζεις; Ο αυτοσεβασμός είναι η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, αυτή είναι η αλήθεια. Αξιοπρέπεια=Αυτοσεβασμός. Πάλι δεν καταλαβαίνεις τι πραγματικά τυπώνεις εκεί πάνω, απλώς χρησιμοποιείς υπερβολικά χρήσιμες λέξεις για να κλειδώσουν την ισχυρογνώμα θέση σου και να σε κρατήσουν μακριά απο την κριτική ικανότητα. Ωχ, και πάλι επαναλλαμβάνεις τις ίδιες ετυμολογικά λέξεις σε κάθε πρόταση με την σπάταλη ευκαιρία ώστα να ακουστείς "έξυπνος".

Γκουχ.. Ο Γκάντι συνεπώς είναι αναξιοπρεπής; Διότι όχι απλά παρέβη κανόνες μίας κοινωνίας, είχε πάει και φυλακή. Για να μην πάω στο Χριστό, που τον καταδίκασαν ως βλάσφημο. Το παράξενο είναι ότι και εγώ και ο Χριστός συμφωνούμε στο ότι οι κανόνες μίας κοινωνίας αλλάζουν. Ο Χριστός είχε πει ότι οι κανόνες δεν πρέπει να είναι γραμμένοι στην πέτρα αλλά να είναι ζωντανοί, όπως ένας ζωντανός άνθρωπος. Για τα υπόλοιπα δε νομίζω ότι χρειάζεται να σχολιάσω κάτι άλλο..

Αμ, ας δούμε λίγο και αυτό για να σε αποκαλύψουμε λίγο παραπέρα: "Αξιοπρέπεια είναι το...να κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό.." Ε; Τι; Για έλα ξανά: "Αξιοπρέπεια είναι το...να κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό.." Π-π-π-πώς λειτ-τ-τουργείς; Δηλαδή άμα πάς και σκοτώσεις κάποιον με τρείς γεμάτες σακούλες σκουπιδιών κρεμασμένες απο το λαιμό και είσαι εντελώς γυμνός αυτό είναι πραγματικά σωστό επειδή το θεωρείς ΕΣΥ σωστό; Σοβαρά τώρα; Παραμιλάς... τα λόγια σου χτυπάνε εσένα πισω σαν μπουμεραγκ. Δεν έχεις τίποτα ουσιαστικό να πείς, απλώς λές κάτι για να πείς κάτι. Τίποτα το σπουδαίο. Τουλάχιστον να μην τα δημοσιεύεις στο Διαδύκτιο γιατί θα σε κοροϊδεύουν. Απλά η πάσα αλήθεια.
Παραπέμπω στις τελευταίες πέντε γραμμές τις δεύτερη μεγάλης παραγράφου της αρχικής εγγραφής. Δεν είπα να καταργηθούν εντελώς όλοι οι κανόνες. Αυτό που λέω είναι ότι η αίσθηση της αξίας κάποιου δεν μπορεί να πηγάζει μόνο από έξω, χρειάζεται να βγαίνει και από μέσα του. Κατά τα άλλα οκ, με αποκάλυψες, ετοιμάζω παρακρατική οργάνωση, εγώ και η Χ.Α., χαχαχαχα!

Καλό ξημέρωμα και καλό Σ/Κ σε όλους!

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Τέλος εποχής 2

Καλό μήνα σε όλους!

Από εχθές φαίνεται πώς, μαζί με τον Οκτώβριο, μπήκε και καιρικά το φθινόπωρο. Η ανακοίνωση αυτή όμως δεν αφορά τις εποχές του χρόνου. Με την είσοδο του Οκτωβρίου καταργήθηκε η υπηρεσία προσωπικών ιστοσελίδων της Forthnet, κάτι που αποτελεί και χαριστική βολή για την παρουσία της ιστοσελίδας μου στο internet. Η διεύθυνση της σελίδας μου στις ενδιαφέρουσες σελίδες στα δεξιά δεν υπάρχει πια και θα σβηστεί εντελώς μετά από λίγες μέρες.

Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις, κάποια στιγμή όμως έρχεται το πλήρωμα του χρόνου να αφήσεις κάτι πίσω σου. Η πρώτη ιστοσελίδα που έφτιαξα ήταν πριν περίπου 16 χρόνια, στο αείμνηστο πλέον Geocities. Πριν 4 χρόνια, τον Οκτώβρη του 2009, έκλεισε και την μετέφερα στη Forthnet. Τότε είχα γράψει στο παλιό μου blog μία εγγραφή με τίτλο τέλος εποχής, εξ'ου και το 2 στον τίτλο εδώ. Κάτι το ότι χάθηκε το αρχικό σπίτι, κάτι το blog, κάτι η έκρηξη των μέσων κοινωνικής δικτύωση, κάτι διάφορες αλλαγές στη ζωή μου, η σελίδα είχε σχεδόν δύο χρόνια να ανανεωθεί, από πριν πάω στο στρατό. Πάνω που έκανα σκέψεις για το τι μπορώ να κάνω, ήρθε το τέλος από τη Forthnet και έτσι αποφάσισα να το αφήσω. Η διαδικτυακή μου παρουσία θα συνεχιστεί από το blog αυτό, καθώς και από το Facebook. Επίσης υπάρχει το παλιό μου blog και κάτι άλλα που είχα φτιάξει στο Pathfinder, θα είναι online όσο τα κρατάνε οι server τους, δεν πρόκειται να ανανεωθούν όμως.

Φυσικά παραμένει online και ο μετεωρολογικός μου σταθμός, αν και θα μεταφερθεί καθώς (κλασσική εφαρμογή των καταπληκτικών νόμων του αγαπητού Μέρφυ) θα χάσω τον χώρο μου και στους server Ε.Μ.Π. με το νέο έτος, ως απόφοιτος. Θα υπάρξει νεώτερη ανακοίνωση για αυτό.

Αυτά, ευχαριστώ όσους έφτασαν μέχρι εδώ!

Blogs..