Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Ο μαγεμένος καθρέφτης

Σήμερα πήρα και επίσημα το αντίγραφο του πτυχίου μου, λέω λοιπόν να σας κεράσω ένα σύντομο παραμύθι που εμπνεύστηκα. Είχα ξαναγράψει πριν 1,5 χρόνο που ήρθα στο blogspot, σήμερα μου ξαναήρθε έμπνευση.

Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα όμορφο ξωτικό που ζούσε με τον πατέρα και την μητριά του. Ο πατέρας του ήταν καλόκαρδος, η μητριά του όμως ήταν μία πανούργα κακιά μάγισσα. Όποτε λοιπόν το ξωτικό αναρωτιόταν αν είναι όμορφο, η μητριά του του έλεγε δες στον καθρέφτη και πάντα έβλεπε ένα κακάσχημο είδωλο. Κάθε μέρα προσπαθούσε, φτιαχνόταν, έβαζε τα πιο όμορφα ρούχα που μπορούσε, μα πάντα ο καθρέφτης το έδειχνε άσχημο και καχεκτικό. Κάποια στιγμή απελπίστηκε, πήγε στο δάσος, μακριά από το σπίτι του και έβαλε τα κλάματα. Τότε το είδε η καλή νεράιδα του δάσους και του είπε:

- Γιατί ένα τόσο όμορφο ξωτικό κάθεται εδώ μόνο του και κλαίει;
- Δεν είμαι όμορφο, ότι και να κάνω είμαι άσχημο και οι άλλοι είναι πιο όμορφοι από μένα..
- Μα πώς μπορείς να το λες αυτό; Είσαι όμορφο, πανέμορφο!
- Έτσι το λες για να με παρηγορήσεις, αφού στον καθρέφτη φαίνομαι άσχημος
- Έχω και εγώ έναν καθρέφτη εδώ, για κοίτα λίγο
- Σου λέω δ.. Ε; Μα; Π-Πώς είναι δυνατόν; Είναι ότι πιο όμορφο έχω δει!
- Δεν είναι όλοι οι καθρέφτες καθαροί, υπάρχουν κάποιοι μαγεμένοι από την ασχήμια της ψυχής των άλλων, που όσο και αν του κοιτάζεις, ασχήμια θα βλέπεις.

Το ξωτικό ευχαρίστησε την καλή νεράιδα, πήγε, πήρε τον πατέρα του και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Ηθικό δίδαγμα: Εκεί έξω υπάρχουν υπάρχουν αρκετοί χαλασμένοι καθρέπτες, αλλάξτε τους όσο είναι καιρός!

Καληνύχτα σε όλους!

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Akinator

Το έχω λιώσει και έχει βρει τους πάντες, παραδέχομαι την ήττα μου. Μόνο ένας το λύγισε και έσωσε την τιμή μου, ο Αλέξης Τσίπρας! Τυχαίο; Δεν ξέρω. Όπως και να έχει, αν έχετε χρόνο για σκότωμα. είναι ότι πρέπει!

http://en.akinator.com

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Αλλαγές..

Ναι και ο μήνας άλλαξε εχθές, αλλά δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτό..

Δεν ξέρω γιατί γράφω εδώ, αν κρίνω από τις αμέτρητες ευχές στο προηγούμενο θέμα για τα γενέθλιά μου, μάλλον κανείς δεν θα το δει, κάπου όμως πρέπει να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου.

Σε κάποιους αρέσουν οι αλλαγές, έχω ακούσει από άτομο να λέει ότι δεν μπορεί τα ίδια και τα ίδια. Εγώ από το χαρακτήρα μου δεν τις μπορώ..

Και έχουν πέσει πολλές στη ζωή μου τελευταία. Παντρεύτηκε η αδερφή μου, τελείωσα το στρατό, τελείωσα τη σχολή μου.. Και τώρα τι;

Οι σκέψεις κατακλύζουν το κεφάλι μου. Φοβάμαι, έχω και τις δυσκολίες μου, δεν ξέρω πιο μονοπάτι είναι το σωστό.

Ένα χάος απλώνεται μπροστά μου και εγώ δεν ξέρω από πού να πιαστώ..

Είμαι και λίγο τεμπέλης το παραδέχομαι. Βλέπω άλλους ανθρώπους πολύ πιο δραστήριους και ώρες τους ζηλεύω!

Μακάρι να υπήρχε ένα χάπι κατά της τεμπελιάς και της βαρεμάρας..

Και έπειτα υπάρχουν οι υπαρξιακές ανασφάλειες. Γιατί βρίσκομαι εδώ; Τι μπορώ να προσφέρω; Υπάρχει κάτι που να μένει τελικά ή είναι όλα φτερό στον άνεμο;

Σκόρπιες σκέψεις κάνουν πάρτυ..

Καληνύχτα και ευχαριστώ όσους έφτασαν μέχρι εδώ!

Blogs..