Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Ο Γκρεμός

Στο χείλος του γκρεμού πιασμένος
με το ένα χέρι κρεμασμένος
το άλλο ψάρι που σπαρταράει
να πιάσει κάποιον ζηταει

Κανείς; Θα πέσω;

Με αυτό το τραγούδι είχα σπάσει τα νέυρα της αδερφής μου ένα καλοκαίρι :p

Και μιλώντας για θυσίες, μία απορία που με βασανίζει πολύ. Υπάρχουν τελικά άτομα σε αυτή τη ζωή που, ό,τι και να κάνεις, μόνο ένα έχει αποτέλεσμα, η όψη της πλάτης σου καθώς φεύγεις; Υπερβολικά ονειροπόλος ίσως, πάντα πίστευα ότι σε μέσα όλους υπάρχει κάτι φωτεινό, τελευταία έχω κλονιστεί όμως. Στην τελική, οι υποχωρήσεις πρέπει να είναι αμοιβαίες..

Δεν έγινε κάτι καινούργιο, απλά με έπιασε το προβληματιστικοφιλοσοφικό μου χαχα!

Καλημέρα!

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

ΟΧΙ

ΟΧΙ

Μια μικρή λέξη, με τρία μόλις γράμματα, που κρύβει όμως τόσο πολλά.

 Το ΟΧΙ των Παππούδων μας στο φασισμό του χίτλερ και της παρέας του.

Το αλησμόνητο έπος που ακολούθησε στην Αλβανική μεθόριο.

Τα μικρά και μεγάλα ΟΧΙ που καλούμαστε όλοι μας να πούμε στη ζωή μας.

ΟΧΙ σε όσους μας προκαλούν ενοχές.

ΟΧΙ σε όσους έχουν μάθει να μη σέβονται τα όρια.

ΟΧΙ σε όσους τα παρουσιάζουν γεμάτα, μα τελικά δίπλα τους πάντα άδειο βλέπεις το μπουκάλι.

Ο Χριστός είχε πει, όχι μόνο να λέτε για το καλό, να κάνετε το καλό.

Κάθε τέτοιο ΟΧΙ στη ζωή μας λοιπόν, είναι το καλύτερο μνημόσυνο στο ΟΧΙ της 28/10/1940.

Ζήτω το ΟΧΙ!

Κάτω ο φασισμός!


Ζήτω η Ελλάδα μας!

Χρόνια μας πολλά και χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη που γιόρταζε προχθές!


Το κείμενο είναι δικής μου εμπνεύσεως, απευθύνεται σε όσους νιώσουν ότι τους έδωσε κάτι..

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Tornado

Tornado στα Αγγλικά, Σιφώνας ή Σίφουνας στα Ελληνικά. Αυτό αντίκρισα χθες το βραδυ στο Σαρωνικό, ανοίγοντας την πόρτα της ταράτσας. Στα χέρια μου είχα τη φωτογραφική μηχανή, μετά από αρκετό καιρό που είχα να την πιάσω. Αυτό το ευτυχές σερί ξεκίνησε από την προτροπή της Άιναφετς στην προ-προηγούμενη ανάρτηση να ξαναρχίσω τη φωτογραφία. Δεν ξέρω τι ξόρκια έκανε και έγινε αυτό, δεν τη λέμε τυχαία όμως καλή μάγισσα, οπότε της αφιερώνω τη φωτογραφία!


Η φωτογρφία είναι λίγο θολή, κάτι ο αέρας που φύσαγε σαν τρελός, κάτι το σοκ εκείνης της στιγμής, ούτε ξέρω για πότε πέταξα τα κλειδιά κάτω και στερέωσα όπως όπως όπου βρήκα τη μηχανή, που να κρατήσω σταθερά τα χέρια από την αγωνία. Παρ'όλα αυτά, ο σίφουνας διακρίνεται πεντακάθαρα και ελπίζω να σας αρέσει!

Καληνύχτα και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν αύριο!

Υ.Γ. Και μία ενημέρωση, μαζί με τον καιρό γίνεται και η ώρα χειμερινή, οπότε τα ξημερώματα (σε λίγες ώρες), τα ρολόγια θα πάνε μία ώρα πίσω, συγκεκριμένα στις 4 θα πρέπει να πάνε μία ώρα πίσω ώστε να δείχνουν 3 ή αλλιώς, θα κερδίσουμε μία ώρα ύπνου απόψε χεχε!

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #10

Καιρό έχω να βάλω αυτή στήλη, έμπνευση της Ελευθερίας, ευκαιρία λοιπόν να αλλάξω και λίγο το κλίμα, μετά την τελευταία ανάρτηση.


Ακούω

Άλλος ένας μεγάλος μας άφησε, ευτυχώς πλήρης ημερών αυτή τη φορά. Το ύστατο χαίρε λοιπόν από το μπλογκ μου στο Σπύρο Ζαγοραίο με ένα τραγούδι του, παράφραση πολύ γνωστού τραγουδιού του, απίστευτα αυτο-σαρκαστικό και αφού το τραγούδαγε στα 80 του, κάτι μου λέει ότι θα γέλαγε που το βάζω εδώ. Να είσαι αναπαυμένος μάγκα μου και ευχαριστούμε για όλα!


Βλέπω

Παλιές φωτογραφίες μου ανέσυρα, αφιερωμένες σε αυτή την παρέα, δεν έχω λόγια για αυτό που εξέλαβα στην προηγούμενη ανάρτηση, μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους!







Συλλογίζομαι

Τη συμμετοχή μου στο τελευταίο συμπόσιο της Αριστέας. Η έμπνευση μου ήρθε σχεδόν αμέσως με την ανακοίνωση έναρξης, το έγραψα και αποφάσισα να το στείλω έτσι χωρίς πολλά πολλά, καμμιά φορά αυτά που βγαίνουν από την καρδιά έτσι απλά είναι τα καλύτερα. Η διάθεσή μου ήταν χιουμοριστική, αν έστω και 1-2 άτομα έσκασαν ένα φευγάτο χαμόγελο διαβάζοντάς το, αυτή είναι υπεραρκετή αμοιβή για μένα, η συμμετοχή βλέπετε δεν είναι μόνο οι βαθμοί, είναι τιμή μου βέβαια που πήρα ένα 3άρι, μα μεγαλύτερη τιμή είναι το μοίρασμα ψυχής και συναισθημάτων, το να αγγίξω έστω και για λίγο, φευγαλέα, την καρδιά του άλλου.

Απόπειρα ποίησης
-----------------------

Μια φίλη μακρινή
ακούραστη μα τι καλή
νέα ξεκίνησε γιορτή
πήρα χαρτί στο πι και φι

να κάνω εγώ τον ποιητή
καλό κι αυτό με τον τοτό
μου το πε μένα ένα πουλι
θα φάω ντομάτα και αυγό

πριν να τα ρίξετε με το κιλό
μόνο ετούτο θα σας πω
το πιο καλό το φαγητό
μην το πετάτε στον τρελό

γι'αυτό φίλοι μου παρακαλώ
λίγη επιείκεια ζητώ
κι αν άλλα ντάλα πω
ρίξτε τα και στο γυαλό

μη σας τρομάζουν τα σαρδάμ
υπάρχουνε και τα χαμάμ
κι αντί να πείτε έλεος πονάμ
γιατί δε λέτε πα να φαμ;

κάπου εδώ αποχωρώ
πριν να πέσει και νερό
σε όσους είναι ακόμα εδώ
πολλά θα πω ευχαριστώ!

Αυτά, καληνύχτα και καλά να περνάτε όλοι!

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Σιωπή..

Και ξαφνικά σιωπή..

Απολογούμαι που έχω τόσο καιρό να περάσω από τη μπλογκογειτονιά και δεν ξέρω πότε θα βρω διάθεση να το κάνω.

Δεν την έχω ξεχάσει την εδώ παρέα. Έχω όμως αυτό το στοιχείο στο χαρακτήρα μου που όταν κάτι πάει πολύ άσχημα, ιδίως συναισθηματικά, απλά το σκέφτομαι συνέχεια, όλα τα άλλα πάνε πίσω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα.

Δε θέλω να πω πολλά διότι δε μου αρέσει η ιδέα ούτε να κλαίγομαι, ούτε να κάνω βούκινο ή να εκθέτω άλλους δημόσια για προσωπικά θέματα. Από την άλλη όμως ίσως έχω ανάγκη λίγη παρηγοριά από φίλους ή τη γυναικεία οπτική σας..

Τρεις μήνες τώρα έχουμε πει την ιστορία της ζωής μας μέσω μειλ, σχεδόν καθημερινή επικοινωνία. Και επειδή είχαμε μια διαφωνία, μου λες τι; Είσαι καλό παιδί, στεναχωριέμαι που σε φέρνω σε αυτή τη θέση, αλλά δεν μπορώ να σου μιλάω όπως πριν; Είχαμε άλλη μία διαφωνία πριν 2 μήνες λες. Ωραία, μία διαφωνία το δίμηνο είναι ικανός λόγος για να παρατήσεις κάτι όμορφο που είχαμε τόσους μήνες; Και να πεις ότι σε έβρισα, ούτε καν, μόνο οι τόνοι ανέβηκαν λίγο. Μα και να σε έβριζα, ε, και; Αν με έβριζες εσύ, εγώ θα σε αγκάλιαζα και θα σου έλεγα πόσο σε αγαπώ.

Το μόνο που ήθελα ήταν να ακούσω επιτέλους τη φωνή σου, να σε γνωρίσω από κοντά. Και εσύ τι έκανες; Μου έδωσες το τηλέφωνό σου μετά τη δεύτερη διαφωνία, για να μου κάνεις το χατίρι λες, παρά το ότι είχες πάρει την απόφασή σου. Μου μίλησες τρία τέταρτα μόνο και μόνο για να πάρεις το αίμα σου πίσω, επειδή αμφισβήτησα τα συναισθήματά σου λέγοντας ότι δε νιώθω άνετα να μιλάμε μέσω μειλ αν δεν σε ακούσω από το τηλέφωνο διότι αφού το αποφεύγεις δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το αν είμαι κάτι παραπάνω από κάποιον που απλά περνάς την ώρα σου ανταλάσσοντας μηνύματα, έχω πληγωθεί αρκετές φορές ανάλογα στο παρελθόν, δεν ξέρω αν είσαι ειλίκρινής με τα συναισθήματά σου.

Σου λέω μου λείπεις, έλα να το ζήσουμε, υπάρχει κάτι δυνατό ανάμεσά μας, εσύ όμως εμμένεις στην απόφασή σου λέγοντας σε ευχαριστώ άμετρα για όλα όσα μου έδωσες αλλά έτσι νιώθω. Μωρέ τι μας λες; Αν με ευχαριστείς, τότε μην με παρατάς, μείνε να βρούμε μαζί μία άκρη. Αλλιώς κόψε τις μ.., πες ένα δε σε γουστάρω και φύγε.

Εσύ είπες ότι τα συναισθήματα δεν είναι κουμπιά να τα πατάς και να αλλάζουν. Δάσκαλε που δίδασκες όμως, τα συναισθήματά σου προς τα εμένα τα έκανες Χριστουγεννιάτικο δέντρο από τα πολλά άναψε-σβήσε.

Εγώ πάντως δε μετανιώνω για τα όσα σου έδωσα. Έδωσα από την καρδιά μου και έχω ήσυχη συνείδηση. Για αυτό το έληξε αξιοπρεπώς χωρίς εντάσεις. Και όταν σου είπα ότι θα είμαι πάντα εδώ αν αλλάξεις γνώμη, το εννοώ απόλυτα. Δε θέλω να κρατάω κακία στην καρδιά μου. Σε συγχωρώ γιατί συγχωρώ τον εαυτό μου. Εξάλλου ήταν και δική μου επιλογή το ότι σε είχα τόσο καιρό στη ζωή μου. Μα μόνος μου δεν μπορώ να τα κάνω όλα, χρειάζομαι και τη δική σου βοήθεια.

Παρ'όλα αυτά, νομίζω ότι έχω κάθε δίκιο αυτή τη στιγμή να νιώθω πληγωμένος και αδικημένος..

Καλό Σ/Κ σε όλους!

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Η Αιωνιότητα - Η στιγμή σου σε ένα ποιήμα

Ναι, θυμήθηκα ότι έχω και ένα μπλογκ!

Κάποιες φορές η πραγματική ζωή έρχεται και ζητάει περισσότερα, οπότε ο χρόνος για το internet γενικά λιγοστεύει.

Επανέρχομαι με ένα δικό μου ποιήμα, δεν αντικατοπτρίζει ακριβώς την τωρινή μου διάθεση, το εμπνεύστηκα πριν λίγο καιρό, τώρα το παρουσιάζω σε πρώτη πανελλήνια (και παγκόσμια) μετάδοση χαχα!

Η Αιωνιότητα

Μαζί σου είπες εσαεί
και εγώ σου πέταξα μαχαίρι
μα δεν είχες ματαδεί
σου έτρεμε στο χέρι

Μέσα απ' τη γυάλα διαρκώς
αγάπη τηλεγραφικώς
όμορφα λουλούδια ψεύτικα
λόγια δίχως νόημα γλυκά

Πώς να καλάβει
για πότε βγήκε αίμα
μαχαίρι δεν είχε ματαδεί
της έτρεμε στα χέρι

Εγώ ο τρελός
έδωσα μαχαίρι
στης ανασφάλειας το ταίρι
κείνο το μεσημέρι

Στης αιωνιότητας τα μέρη
του φόβου δεν έχεις το καρτέρι
το χέρι και αν τρέμει
το αίμα αλήθεια θα αναβλύζει

Και ένα τραγούδι που νομίζω ότι απλά ταιριάζει γάντι:


Καλά να περνάτε και να προσέχετε τους εαυτούς σας!

Edit: Μία μέρα μετά η γνωστή συλλογή της Μαρίας Νι επέστρεψε, οπότε το προσθέτω.

Blogs..