Σήμερα πήρα και επίσημα το αντίγραφο του πτυχίου μου, λέω λοιπόν να σας κεράσω ένα σύντομο παραμύθι που εμπνεύστηκα. Είχα ξαναγράψει πριν 1,5 χρόνο που ήρθα στο blogspot, σήμερα μου ξαναήρθε έμπνευση.
Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα όμορφο ξωτικό που ζούσε με τον πατέρα και την μητριά του. Ο πατέρας του ήταν καλόκαρδος, η μητριά του όμως ήταν μία πανούργα κακιά μάγισσα. Όποτε λοιπόν το ξωτικό αναρωτιόταν αν είναι όμορφο, η μητριά του του έλεγε δες στον καθρέφτη και πάντα έβλεπε ένα κακάσχημο είδωλο. Κάθε μέρα προσπαθούσε, φτιαχνόταν, έβαζε τα πιο όμορφα ρούχα που μπορούσε, μα πάντα ο καθρέφτης το έδειχνε άσχημο και καχεκτικό. Κάποια στιγμή απελπίστηκε, πήγε στο δάσος, μακριά από το σπίτι του και έβαλε τα κλάματα. Τότε το είδε η καλή νεράιδα του δάσους και του είπε:
- Γιατί ένα τόσο όμορφο ξωτικό κάθεται εδώ μόνο του και κλαίει;
- Δεν είμαι όμορφο, ότι και να κάνω είμαι άσχημο και οι άλλοι είναι πιο όμορφοι από μένα..
- Μα πώς μπορείς να το λες αυτό; Είσαι όμορφο, πανέμορφο!
- Έτσι το λες για να με παρηγορήσεις, αφού στον καθρέφτη φαίνομαι άσχημος
- Έχω και εγώ έναν καθρέφτη εδώ, για κοίτα λίγο
- Σου λέω δ.. Ε; Μα; Π-Πώς είναι δυνατόν; Είναι ότι πιο όμορφο έχω δει!
- Δεν είναι όλοι οι καθρέφτες καθαροί, υπάρχουν κάποιοι μαγεμένοι από την ασχήμια της ψυχής των άλλων, που όσο και αν του κοιτάζεις, ασχήμια θα βλέπεις.
Το ξωτικό ευχαρίστησε την καλή νεράιδα, πήγε, πήρε τον πατέρα του και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Ηθικό δίδαγμα: Εκεί έξω υπάρχουν υπάρχουν αρκετοί χαλασμένοι καθρέπτες, αλλάξτε τους όσο είναι καιρός!
Καληνύχτα σε όλους!
Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα όμορφο ξωτικό που ζούσε με τον πατέρα και την μητριά του. Ο πατέρας του ήταν καλόκαρδος, η μητριά του όμως ήταν μία πανούργα κακιά μάγισσα. Όποτε λοιπόν το ξωτικό αναρωτιόταν αν είναι όμορφο, η μητριά του του έλεγε δες στον καθρέφτη και πάντα έβλεπε ένα κακάσχημο είδωλο. Κάθε μέρα προσπαθούσε, φτιαχνόταν, έβαζε τα πιο όμορφα ρούχα που μπορούσε, μα πάντα ο καθρέφτης το έδειχνε άσχημο και καχεκτικό. Κάποια στιγμή απελπίστηκε, πήγε στο δάσος, μακριά από το σπίτι του και έβαλε τα κλάματα. Τότε το είδε η καλή νεράιδα του δάσους και του είπε:
- Γιατί ένα τόσο όμορφο ξωτικό κάθεται εδώ μόνο του και κλαίει;
- Δεν είμαι όμορφο, ότι και να κάνω είμαι άσχημο και οι άλλοι είναι πιο όμορφοι από μένα..
- Μα πώς μπορείς να το λες αυτό; Είσαι όμορφο, πανέμορφο!
- Έτσι το λες για να με παρηγορήσεις, αφού στον καθρέφτη φαίνομαι άσχημος
- Έχω και εγώ έναν καθρέφτη εδώ, για κοίτα λίγο
- Σου λέω δ.. Ε; Μα; Π-Πώς είναι δυνατόν; Είναι ότι πιο όμορφο έχω δει!
- Δεν είναι όλοι οι καθρέφτες καθαροί, υπάρχουν κάποιοι μαγεμένοι από την ασχήμια της ψυχής των άλλων, που όσο και αν του κοιτάζεις, ασχήμια θα βλέπεις.
Το ξωτικό ευχαρίστησε την καλή νεράιδα, πήγε, πήρε τον πατέρα του και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Ηθικό δίδαγμα: Εκεί έξω υπάρχουν υπάρχουν αρκετοί χαλασμένοι καθρέπτες, αλλάξτε τους όσο είναι καιρός!
Καληνύχτα σε όλους!
Πολύ σωστό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα μικρέ μου.
Ελπίζω να πήρες το μεηλ με το πολύ ενδιαφέρον λινκ που σου έστειλα ;)
Χαίρομαι που σου άρεσε και ευχαριστώ και από εδώ για το ενδιαφέρον link!
ΔιαγραφήΚαληνυχτούλα :)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σταδιοδρομία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ για το κέρασμα :)
Θα το βρεις και εδώ:
http://hamomilaki.blogspot.gr/2013/07/o-magemenos-kathrftis-paramythi.html
Με εκτίμηση και αγάπη
το χαμομηλάκι
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ που το ασναδημοσίευσες, γενικά η λογοτεχνία δεν είναι το φόρτε μου, που και που όμως μου έρχονται κάτι αναλαμπές!
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ! :)
Εξαιρετικό Γιώργο... και μετά απ' αυτή την διδακτική ιστορία, μήπως ήρθε ο καιρός να πετάξεις όλους τους καθρέπτες, έτσι θα δεν θα κινδυνεύεις να πέσεις σε παραμορφωτικούς, ούτε θολούς, ούτε αυτούς που ωραιοποιούν! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦ! και καλή συνέχεια! :)