3 σε 1 αυτή η ανάρτηση, καιρό είχα να ανεβάσω έναν ωραίο αχταρμά, οπότε πάμε :p
---
Πρώτο το σύντομο ταξίδι που πήγα Θεσσαλονίκη για να δω ένα φιλαράκι το Σ/Κ που μας πέρασε. Δεν αξιώθηκα να τραβήξω ούτε μία φωτογραφία, ξαφνικά όμως συνειδητοποίησα ότι ακόμα μπορούσα να βγάλω μία πολύ σημαντική!
Χαχαχαχα!
Γιατί βέβαια, το να πας Θεσσαλονίκη και να μην πάρεις τρίγωνα, είναι σα να πηγαίνεις σε πηγή και να μην παίρνεις νερό!
Πέρα από την πλάκα, να την χαίρεστε την πόλη σας φίλοι από τη Θεσσαλονίκη, πραγματικά θα ήθελα να μπορούσα να την επισκέπτομαι πιο συχνά..
---
Πάμε στο δεύτερο μέρος. Την προηγούμενη εβδομάδα, πηγαίνοντας σε μία δουλειά (άσχετη με το νεκροταφείο το τονίζω μην τρομάξετε), βρέθηκα απέναντι από το νεκροταφείο της περιοχής μου να περιμένω να περάσω απέναντι το δρόμο και τράβηξα αυτή την εικόνα:
Λίγο μακάβριο για φωτογραφία θα πείτε. Έτσι και εγώ, όποτε τύχαινε να βρεθώ σε αυτό το σημείο, προχώραγα γρήγορα κάνοντας το σταυρό μου. Αυτή τη φορά όμως ξαφνικά συνειδητοποίησα το οξύμωρο της στιγμής και διάφορα φιλοσοφικά άρχισαν να τριγυρίζουν στο μυαλό μου. Είτε κοίταγα για να περάσω απέναντι είτε όχι, είτε πρόσεχα είτε όχι, είτε περίμενα είτε όχι, τελικά απέναντι θα κατέληγα. Έτσι και στη ζωή, κάποιες φορές, ό,τι και να κάνεις, η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη. Πείτε το κάρμα, πείτε μοίρα, πείτε το θέλημα του Θεού, αναπόφευκτη φυσική εξέλιξη, όπως θέλετε, όμως έτσι είναι τα πράγματα. Βέβαια όλοι τελικά θα κοιτάγαμε προσεκτικά δεξιά και αριστερά. Διότι δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλά και πώς φτάνεις εκεί. Οριζοντίως ή καθέτως; Γεμάτος μετά από ένα μεγάλο ταξίδι ή άδειος; Και κάπου εδώ κολλάνε τα γνωστά λόγια του ποιητή:
---
Πρώτο το σύντομο ταξίδι που πήγα Θεσσαλονίκη για να δω ένα φιλαράκι το Σ/Κ που μας πέρασε. Δεν αξιώθηκα να τραβήξω ούτε μία φωτογραφία, ξαφνικά όμως συνειδητοποίησα ότι ακόμα μπορούσα να βγάλω μία πολύ σημαντική!
Χαχαχαχα!
Γιατί βέβαια, το να πας Θεσσαλονίκη και να μην πάρεις τρίγωνα, είναι σα να πηγαίνεις σε πηγή και να μην παίρνεις νερό!
Πέρα από την πλάκα, να την χαίρεστε την πόλη σας φίλοι από τη Θεσσαλονίκη, πραγματικά θα ήθελα να μπορούσα να την επισκέπτομαι πιο συχνά..
---
Πάμε στο δεύτερο μέρος. Την προηγούμενη εβδομάδα, πηγαίνοντας σε μία δουλειά (άσχετη με το νεκροταφείο το τονίζω μην τρομάξετε), βρέθηκα απέναντι από το νεκροταφείο της περιοχής μου να περιμένω να περάσω απέναντι το δρόμο και τράβηξα αυτή την εικόνα:
Λίγο μακάβριο για φωτογραφία θα πείτε. Έτσι και εγώ, όποτε τύχαινε να βρεθώ σε αυτό το σημείο, προχώραγα γρήγορα κάνοντας το σταυρό μου. Αυτή τη φορά όμως ξαφνικά συνειδητοποίησα το οξύμωρο της στιγμής και διάφορα φιλοσοφικά άρχισαν να τριγυρίζουν στο μυαλό μου. Είτε κοίταγα για να περάσω απέναντι είτε όχι, είτε πρόσεχα είτε όχι, είτε περίμενα είτε όχι, τελικά απέναντι θα κατέληγα. Έτσι και στη ζωή, κάποιες φορές, ό,τι και να κάνεις, η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη. Πείτε το κάρμα, πείτε μοίρα, πείτε το θέλημα του Θεού, αναπόφευκτη φυσική εξέλιξη, όπως θέλετε, όμως έτσι είναι τα πράγματα. Βέβαια όλοι τελικά θα κοιτάγαμε προσεκτικά δεξιά και αριστερά. Διότι δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλά και πώς φτάνεις εκεί. Οριζοντίως ή καθέτως; Γεμάτος μετά από ένα μεγάλο ταξίδι ή άδειος; Και κάπου εδώ κολλάνε τα γνωστά λόγια του ποιητή:
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Ας βρούμε πράγματα που έχουν νόημα για μας και μας γεμίζουν και ας απολαύσουμε το ταξίδι, για μένα αυτό είναι το καλύτερο αγχολυτικό...
---
Και κλείνω με μία σύντομη αναφορά σε κάτι που ζήτησε η Μαρίνα, που πρόσφατα ανακάλυψα την παρουσία της στα μπλογκ. Ζήτησε λοιπόν να μιλήσουμε για τη λογοκλοπή. Κατά μία έννοια, έστω και ελάχιστα, έχω μιλήσει για αυτό το θέμα μέσω του banner που εδώ και καιρό έχω στα δεξιά (ask2use). Εννοείται πως, εκτός αν γίνει κατά λάθος, θεωρώ γαϊδουριά το να χρησιμοποιήσει κάποιος κάτι που έφτιαξε άλλος και να μην μπει στον κόπο να αναφέρει την πηγή. Και δεν είναι θέμα χρημάτων, κατά μία έννοια είναι ωραίο να αρέσει στους άλλους κάτι δικό σου και να θέλουν να το αναπαράγουν, αυτό και μόνο είναι μία αμοιβή, δεν θα ζητήσω λοιπόν χρήματα, εκτός αν ο άλλος το χρησιμοποιήσει για εμπορικούς σκοπούς, έστω όμως την ελάχιστη ηθική αμοιβή, ότι hello, αυτός έφτιαξε αυτό που μου άρεσε και το αναδημοσίευσα, ε, την περιμένω και έτσι πράττω και εγώ. Από εκεί και πέρα, δυστυχώς, έχω καταλάβει ότι, αν κάποιος είναι εντάξει, αυτά τα αυτονόητα θα τα καταλάβει από μόνος του λίγο πολύ, άντε αν το έκανε κατά λάθος να χρειαστεί να του το υποδείξεις όμορφα μία φορά, από εκεί και πέρα, το σάλιο σου χαλάς, είναι από το χαρακτήρα του παράσιτο και όσο βρίσκει παίρνει. Οπότε, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται να αποδεχτεί κανείς πως όταν δημοσιεύεις κάτι, 100% σιγουριά δεν υπάρχει, μοιράζεις ότι θέλεις να μοιραστείς και ότι δε θέλεις το κρατάς για τον εαυτό σου ή για πολύ λίγους που εμπιστεύεσαι ότι πραγματικά θα σε ακούσουν και θα σεβαστούν τα όρια. Δυστυχώς, διάφορα άτομα τέτοια με νοοτροπία παρασίτου κυκλοφορούν και εδώ στη μπλογκογειτονιά, το παίζουν μάλιστα φιλενάδες και είναι υπεράνω υποψίας και αυτή η κατάσταση ήταν ένας από τους λόγους που έκλεισα να σχόλια.
---
Τέλος αχταρμά, καλή συνέχεια σε όλους!
---
Και κλείνω με μία σύντομη αναφορά σε κάτι που ζήτησε η Μαρίνα, που πρόσφατα ανακάλυψα την παρουσία της στα μπλογκ. Ζήτησε λοιπόν να μιλήσουμε για τη λογοκλοπή. Κατά μία έννοια, έστω και ελάχιστα, έχω μιλήσει για αυτό το θέμα μέσω του banner που εδώ και καιρό έχω στα δεξιά (ask2use). Εννοείται πως, εκτός αν γίνει κατά λάθος, θεωρώ γαϊδουριά το να χρησιμοποιήσει κάποιος κάτι που έφτιαξε άλλος και να μην μπει στον κόπο να αναφέρει την πηγή. Και δεν είναι θέμα χρημάτων, κατά μία έννοια είναι ωραίο να αρέσει στους άλλους κάτι δικό σου και να θέλουν να το αναπαράγουν, αυτό και μόνο είναι μία αμοιβή, δεν θα ζητήσω λοιπόν χρήματα, εκτός αν ο άλλος το χρησιμοποιήσει για εμπορικούς σκοπούς, έστω όμως την ελάχιστη ηθική αμοιβή, ότι hello, αυτός έφτιαξε αυτό που μου άρεσε και το αναδημοσίευσα, ε, την περιμένω και έτσι πράττω και εγώ. Από εκεί και πέρα, δυστυχώς, έχω καταλάβει ότι, αν κάποιος είναι εντάξει, αυτά τα αυτονόητα θα τα καταλάβει από μόνος του λίγο πολύ, άντε αν το έκανε κατά λάθος να χρειαστεί να του το υποδείξεις όμορφα μία φορά, από εκεί και πέρα, το σάλιο σου χαλάς, είναι από το χαρακτήρα του παράσιτο και όσο βρίσκει παίρνει. Οπότε, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται να αποδεχτεί κανείς πως όταν δημοσιεύεις κάτι, 100% σιγουριά δεν υπάρχει, μοιράζεις ότι θέλεις να μοιραστείς και ότι δε θέλεις το κρατάς για τον εαυτό σου ή για πολύ λίγους που εμπιστεύεσαι ότι πραγματικά θα σε ακούσουν και θα σεβαστούν τα όρια. Δυστυχώς, διάφορα άτομα τέτοια με νοοτροπία παρασίτου κυκλοφορούν και εδώ στη μπλογκογειτονιά, το παίζουν μάλιστα φιλενάδες και είναι υπεράνω υποψίας και αυτή η κατάσταση ήταν ένας από τους λόγους που έκλεισα να σχόλια.
---
Τέλος αχταρμά, καλή συνέχεια σε όλους!
