Περί τελειότητος

Είπα να συνεχίσω με δικά μου κείμενα..

Ο κύριος φώναζε δε βλέπετε
δυο μέρες ήλιος δεν προβλέπεται
ο καιρός δε σοβαρεύεται
πιο τέλειος είμαι κοκορεύεται
και μια κοπέλα πονηρεύεται
με τις σταγόνες χαμουρεύεται
η κυρία λέει δε παίζεται
ξάφνου βροντή ακούγεται
η γη με μιας οργίζεται
ανταριασμένη τότε αποκρίνεται
σαράντα μέρες με βροχή δε φέρνετε
ούτε μια ώρα δε παλεύεται
μια καρδιά που μόνο φαίνεται
μα σφυγμός της δεν ακούγεται
στου έρωτα δεν πάλλεται
τον όμορφο ρυθμό δε φλέγεται