Ιούνιος 1984 +Χρωστούμενα

Φίλοι μου, κάτι διάφορες δουλειές που προέκυψαν, κάτι η διάθεσή μου που έχει γίνει ασανσέρ, άργησα λίγο να μπω στα μπλογκοσπιτάκια σας και να υποδεχτώ το νέο μήνα στο δικό μου (λίγο λέμε τώρα, κόντεψα να υποδεχτώ τον Ιούνιο Ιούλιο χαχα!).

Καλό μήνα λοιπόν σε όλη την παρέα, έστω καθυστερημένα. Επίσης ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές στην προηγούμενη ανάρτηση (παρεμπιπτόντως έγιναν απανωτά ρεκόρ σχολίων) και αντεύχομαι, όσοι δεν έχετε ήδη, να βρείτε σύντομα τον έρωτα. Μπήκε λοιπόν και ο Ιούνιος, ο γενέθλιος μήνας μου (ναι, μπορεί να μου αρέσει η βροχή, όμως είμαι παιδί του καλοκαιριού, μερικές ώρες μετά το θερινό ηλιοστάσιο) και κάποτε αγαπημένος, καθώς σήμαινε το τέλος των σχολείων και την αρχή των διακοπών. Τώρα πια βέβαια σχολείο δεν πάω, χώρια που φέτος ειδικά μου φέρνει και μία μελαγχολία, αφού θα με κάνει 30 πανάθεμά τον, πλέον μετράω μέρες στο club των 20άρηδων! Δεν ξέρω βέβαια αν είναι η ηλικία αυτή καθαυτή το θέμα, τι να πουν και κάποιοι που έχουν τα διπλάσια και βάλε χρόνια από μένα, όσο το ότι είναι ένα καμπανάκι ότι ο χρόνος περνάει και εγώ εξακολουθώ να νιώθω ότι υπάρχουν εκκρεμότητες στη ζωή μου.

Τέλος πάντων, μέχρι εδώ τα ψυχολογικά μου, ήθελα όμως να υποδεχτώ τον Ιούνιο με μία ιστορική φωτογραφία, από κάτι που επίσης συμπληρώνονται 30 χρόνια από όταν χτιζόταν και πλέον δεν υπάρχει πια, κάπου σε κάποιον από αυτούς τους διαδρόμους έγραφε Ιούνιος 1984, το μήνα που γεννήθηκα, κάτι που μου προξενούσε συγκίνηση όταν το σκεφτόμουν:

Δεν θέλω να σας ζαλίσω με πολλές προσωπικές λεπτομέρειες, απλά θα πω ότι είναι ένα μοντελοδρόμιο. Ο αερομοντελισμός ήταν μία από τις μεγάλες αγάπες του πατέρα μου, ο οποίος ήταν αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, οπότε καταλαβαίνετε ποιος έκανε τα σχέδια και επέβλεπε την κατασκευή. Εγώ πάλι βιαζόμουν να βγω (ναι, είμαι και λίγο πρόωρος), αυτός έλειπε συνέχεια, οπότε του είχε μηνύσει η μάνα μου ότι αν γεννήσει και δεν είναι εκεί θα χωρίσουν, ευτυχώς όλα πήγαν καλά! Το μοντελοδρόμιο αυτό ήταν στα Σπάτα και απαλλοτριώθηκε κάπου το 2000 για να φτιαχτεί ένα πολύ μεγαλύτερο, ναι σωστά μαντέψατε, το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας, το Ελευθέριος Βενιζέλος, έχοντας βέβαια αντέξει για πολύ περισσότερα χρόνια από ότι πίστευαν όταν φτιαχνόταν.

Λίγο τουρλού τουρλού μου βγήκε αυτή η ανάρτηση και ίσως βαρεθήκατε λίγο με τα προσωπικά-οικογενειακά μου, από την άλλη όμως τα μπλογκ είναι και για πιο προσωπικά θέματα έτσι; Κλείνω όμως με κάτι που είδα στο μπλογκ της συλλεκτικής Μαρίας και μου άρεσε ως ιδέα, παράθεση όσων "χρωστάω" στην μπλογκογειτονιά, ελπίζω να προλάβω μέχρι τις 20 του μήνα να τα κάνω, μετά θα χαθώ για λίγες μέρες, αυτά όμως θα τα πούμε εν καιρώ:

• Να βαθμολογήσω στο Παίζοντας με τις λέξεις της Φλώρας
• Έχω έτοιμο τι να γράψω και περιμένω το νέο γύρο στο ποιητικό δρώμενο της Μαρίας Νι, αφού τον πρώτο δεν τον πρόλαβα
• Καλοκαιρινές αναμνήσεις της νέας μπλογκοφίλης Κατερίνας Βερίγκα
• Το μηνιαίο Ακούω-Βλέπω-Συλλογίζομαι της Ελευθερίας Σ.
• Κάποια στιγμή να συνεχίσω τη στήλη top 5 favorites της συλλεκτικής Μαρίας.

Αυτά, καλή συνέχεια και να περνάτε όλοι όσο πιο καλά γίνεται!