Η στιγμή σου σε ένα ποιήμα - Στη γνωστή άγνωστη, Ιθάκη

Τελευταία στιγμή, έρχεται όμως και η δική μου συμμετοχή σε αυτό το γύρο του ποιητικού δρώμενου της Μαρίας Νι, η οποία και προέκυψε διπλή. Εξηγούμαι, είχα ήδη κάτι έτοιμο να βάλω, ταυτόχρονα όμως είχα γράψει και ένα δικό μου ποίημα για το συμπόσιο ποίησης της Αριστέας (μια και το ανέφερα, πραγματικά μαζεύτηκαν διαμάντια εκεί, αξίζουν συγχαρητήρια όλοι οι συμμετέχοντες και η διοργανώτρια), το έστειλα με mail, όμως δεν το είδα στις συμμετοχές, δεν ξέρω, πιθανότατα θα έκανα κάτι λάθος με το χρονικό όριο ή τους όρους συμμετοχής ή τον τρόπο αποστολής, όπως και να έχει δεν ήθελα να φέρω την Αριστέα σε δύσκολη θέση ζητώντας εξηγήσεις κ.λ.π., οπότε αποφάσισα να το βάλω και αυτό εδώ. Ξεκινάω από αυτό πρώτα.

Στη γνωστή άγνωστη

Αχ να'ταν να τη βρω
πάλι σε τούτο το βυθό
κάποιοι το λένε λογισμό
από ένα άσωτο τρελό μυαλό
άλλοι του έρωτα γλυκό καημό
που ήρθε ξανά πουρνό πουρνό
κοχύλι λάμπει πορφυρό
βουτώ βαθιά και το κοιτώ
τα χέρια απλώνω το κρατώ
και αν έρθει μελτέμι θερινό
κύμα ψηλό σαν τα θεριά
το πάρει ξάφνου μακριά
με δυο λουλούδια στην καρδιά
άρωμα ελπίδας θα μεθά
στα λόγια τούτα τα γλυκά
αν είναι τώρα μακριά
και όλα μοιάζουν σκοτεινά
ο ήλιος έρχεται ξανά
κι ο άνεμος κάποτε γυρνά

Και νομίζω αυτό το τραγούδι δεν θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο:

Και πάμε στο άλλο που είχα στο μυαλό μου, ένα αγαπημένο του Καβάφη, που είναι από τους αγαπημένους μου ποιητές.

http://www.ithacanews.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5658&Itemid=26

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Απλά συγκλονίζομαι όταν το διαβάσω. Ναι, η ζωή αυτό είναι, εμπειρίες και αν η Ιθάκη αποδειχθεί φτωχική, τουλάχιστον εσύ αγάπησες, τόλμησες, έζησες, έμαθες πράγματα, βγήκες νικητής, ακόμα και αν όλα έγιναν μαντάρα!

Αυτά, καλά να περνάτε όλοι και καλή εβδομάδα από αύριο!