Περί τόλμης και μοναξιάς..

Γενικά δεν είμαι και το ποιο τολμηρό άτομο. Αυτό σε συνδυασμό με κάποιες ήπιες μαθησιακές δυσκολίες οδήγησε στο πρόβλημα με το κοινωνικό κομμάτι που περιέγραψα και στην προηγούμενη εγγραφή. Συχνά νιώθω να βρίσκομαι στο δίπολο..

Πιο καλή η μοναξία;

Ή καλύτερα μαζί σου και τρελός;

Μέσα στο 2013 παρεξηγήθηκα με δύο φιλικά πρόσωπα. Με τον ένα ήταν σχεδόν συνειδητή απόφαση, όταν με κάποιον δεν τραβάει, δημιουργούνται συνεχώς προβλήματα, του λες με ήρεμα τρόπο ότι σε ενοχλούν κάποια πράγματα, λέει συγγνώμη έχει δίκιο και μετά κάνει τα ίδια και χειρότερα, πόσες ευκαιρίες να δώσεις; Με την άλλη, δεν κατάλαβα και εγώ πώς έγινε. Δεν μου άρεσε κάτι στη συμπεριφορά της, της το είπα ίσως ένα κλικ πιο καυστικά από ότι έπρεπε, το θεώρησε επίθεση και θεώρησε σκόπιμο να ξεκόψει. Η ουσία είναι ότι με κανέναν από αυτούς ή κάποιο άλλο άτομο δε νιώθω να μπορώ να σηκώσω το τηλέφωνο ή να στείλω μήνυμα για να κανονίσουμε να πάμε έστω για έναν καφέ ή σινεμά. Έχω βέβαια δύο φίλους που τους θεωρώ καλούς, τυχαίνει όμως να είναι σε άλλη πόλη αυτή τη στιγμή. Όσο για τις σχέσεις μου με το άλλο φίλο, εκεί και αν είναι μπερδεμένα τα πράγματα, όμως δε νιώθω άνετα να γράψω περισσότερα, ίσως άλλη στιγμή. Και τώρα που ξεκινάω κάτι καινούργιο, όπως ανέφερα και στην προηγούμενη εγγραφή, έχω το άγχος αν θα πάει καλά..

Τουρλού τουρλού η εγγραφή μου σήμερα..

Καλή συνέχεια σε όλους!