Διαγωνισμός φωτογραφίζειν και Συμπόσιο ποίησης

Η ζωή κάποιες φορές είναι απρόσμενη. Είχα στείλει λοιπόν συμμετοχές στον 5ο Διαγωνισμό φωτογραφίζειν και το 2ο Συμπόσιο ποίησης, που έληξαν χθες και σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι τις ντομάτες τις περίμενα και ήρθαν, όμως από εντελώς διαφορετική κατεύθυνση! Έτσι, ενώ δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με την ποίηση ούτε με τον έρωτα που ήταν το θέμα, το ποίημα που έστειλα κατάφερε να συγκεντρώσει κάποιους βαθμούς, που ήταν οι περισσότεροι που έχω μαζέψει σε μπλογκοδιαγωνισμο μέχρι τώρα, κάτι που δεν το περίμενα και το θεωρώ τεράστια επιτυχία. Δίσταζα και να το στείλω στην αρχή, τώρα όμως πήρα θάρρος και περιμένω το επόμενο συμπόσιο! Από την άλλη, οι φωτογραφίες, σε ένα θέμα που συνδύαζε την άλλη μεγάλη μου αγάπη, τη μετεωρολογία, δεν πήραν ούτε μία ψήφο. Δεν το περίμενα και το θεωρώ μεγάλη αποτυχία. Ίσως το ότι ήταν πολλές οι συμμετοχές, ίσως το ότι τις περισσότερες τις είχα ήδη δημοσιεύσει εδώ ή στο fb, οπότε είχα πρόβλημα επιλογής για να μην παραβιάζεται ένας από τους όρους, δεν ξέρω τι έφταιξε..

Όπως και να έχει, όλες οι συμμετοχές ήταν άξιες, συγχαίρω τους νικητές, και βέβαια τις άξιες οικοδέσποινες, Μαρία Νι και Αριστέα!

Κλείνω παραθέτοντας τις συμμετοχές μου, καλή υπόλοιπη μέρα σε όλους!

Ο δρόμος της δύσης

Καταιγίδα στην πόλη

Έρωτας και αυτισμός

Συμπόσιο είπε η Αριστέα
στο πόδι όλη η μπλογκοπαρέα
τα σέα πήρε και τα μέα
και να σου ποιήματα του έρωτα ωραία

Μα πως να γράψω τώρα εγώ
που ήμουν πάντα εκεί και παραδώ
του έρωτα το χάδι δεν θα πω
πως μέσα μου δεν ήρθε για να δω

Η τύχη πάντοτε μοιραία
να χάσω του κόσμου τα σπουδαία
του ουρανού όμορφη η παρέα
μόνος στο φάρο του Περαία

Του έρωτα συνήθεια τα αγγίγματα
για μένα μόνο άγρια κύματα
χρώματα μηνύματα πηγαία
παράφορα αινίγματα χυδαία

Ο ήλιος δύει το δειλινό
πάλι αύριο θα ναι δω;
και αν έρθει σύννεφο πυκνό
ψηλά για πάντα θα κοιτώ..