Γενικά έχω την τάση να δυσπιστώ απέναντι σε ότι δεν έχει λογική εξήγηση. Δεν ξέρω αν είναι προτέρημα ή ελάττωμα αυτό, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι μεγαλώνοντας έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι όλο και πιο έντονα αν υπάρχει και κάτι άλλο. Είναι κάποια πράγματα που λες δεν είναι λογικό, αλλά μπορεί να είναι και σύμπτωση;
Ένα από αυτά μου συνέβη το Σάββατο. Ήμουν στο ΚΤΕΛ, πήγαινα στη Λευκάδα για το Σ/Κ, όταν συνειδητοποίησα ότι σε 3 μέρες συμπληρώνονται 15 χρόνια. Από τη Λευκάδα είχαμε περάσει σε ένα από τα τελευταία ταξίδια που είχαμε κάνει μαζί, τουλάχιστον σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν το είχα προγραμματίσει, για άλλους λόγους έτυχε να πάω αυτό το Σ/Κ, οπότε συγκινήθηκα με τη σκέψη αυτή. Έχει και συνέχεια όμως. Το βράδυ πήγα κάπου που είχε live μουσική, ένα από τα πρώτα τραγούδια που έπαιξαν ήταν αυτό:
Το τραγούδι των γονιών μου! Γενικά ο Μηλιώκας άρεσε πολύ στον πατέρα μου, τον θυμάμαι να τραγουδάει αυτό:
Αλλά και αυτό:
Δεν μπορώ λοιπόν να μην αφιερώσω στη μνήμη του κάποιες φωτογραφίες που τράβηξα στη Λευκάδα:
Ένα από αυτά μου συνέβη το Σάββατο. Ήμουν στο ΚΤΕΛ, πήγαινα στη Λευκάδα για το Σ/Κ, όταν συνειδητοποίησα ότι σε 3 μέρες συμπληρώνονται 15 χρόνια. Από τη Λευκάδα είχαμε περάσει σε ένα από τα τελευταία ταξίδια που είχαμε κάνει μαζί, τουλάχιστον σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν το είχα προγραμματίσει, για άλλους λόγους έτυχε να πάω αυτό το Σ/Κ, οπότε συγκινήθηκα με τη σκέψη αυτή. Έχει και συνέχεια όμως. Το βράδυ πήγα κάπου που είχε live μουσική, ένα από τα πρώτα τραγούδια που έπαιξαν ήταν αυτό:
Το τραγούδι των γονιών μου! Γενικά ο Μηλιώκας άρεσε πολύ στον πατέρα μου, τον θυμάμαι να τραγουδάει αυτό:
Αλλά και αυτό:
Δεν μπορώ λοιπόν να μην αφιερώσω στη μνήμη του κάποιες φωτογραφίες που τράβηξα στη Λευκάδα:
 |
| (Η θέα από το δωμάτιό μου) |
Αγαπημένα και σε μένα Γιώργο τα τραγούδια που άρεσαν στον πατέρα σου, ειδικά το πρώτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα δεν είναι τυχαίο... και πολύ τρυφερό και συγκινητικό εκ μέρους σου που άφησες τη καρδιά σου να μιλήσει και του αφιέρωσες και αυτές τις φωτογραφίες από τη Λευκάδα...
ΑΦιλιά τρυφερά και καλή μας δύναμη... αυτές οι μέρες φαίνεται να είναι και οι τελευταίες του πατέρα μου που είναι 95... :)
Στεφανία ευχαριστώ για το σχόλιο.. Τίποτα δεν είναι τυχαίο ναι, αλλά κάποιες φορές όσο και αν σπάω το κεφάλι μου άκρη δεν βγάζω.. Και δεν μου ήταν καθόλου εύκολο αυτό το θέμα, είναι χαρακτηριστικό ότι ελάχιστες φορές έχω αναφερθεί στα σχεδόν 6 χρόνια που κάνω blogging..
ΔιαγραφήΚαλή δύναμη και σε σένα λοιπόν, δεν ξέρω τι άλλο να πω! Μου κάνει εντύπωση όμως το :) που έβαλες στο τέλος.
ΑΦ!