Μες τον άνεμο κλυδωνίζεται
το σκαρί απ'τα κύματα μαστίζεται
μα όλα μαρτυρούν
γνώσεις, διαίσθηση, εμπειρικά
τα δεδομένα λένε βροντερά
τα σύννεφα θα διαλυθούν
μετά από τούτη τη στροφή
με όλη την ψυχή το καρτερεί
και η θάλασσα δεν ηρεμεί
τι μας διέφυγε ρε συ;
κάτι έχασες καρδιά
μα δεν είναι πουθενά
όπως εκείνα τα κλειδιά
που τα ψάχνεις μια βραδιά
και το σπίτι στο λεπτό
άνω κάτω να τα βρω
έχει κολλήσει το μυαλό
μα που είναι βρε παιδιά;
με μιας σπαράζει η καρδιά
το Θεό παρακαλεί
με καθάρια προσευχή
φώτιση να δώσει στη στιγμή
να μη νικήσει τώρα πια
η απογοήτευση που αρχινά..
Δεν μασάμε ό,τι κι αν μας συμβαίνει. Αν τουλάχιστον αναφέρεσαι στα της χώρας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά ναι, απογοήτευση και αυτοί που μας κυβερνάνε, τι να πεις..
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο :)
Το ποίημα σου, είναι πολύ καλό Γιώργο μου, γιατί κατάφερες να περάσεις αυτά που αισθάνεσαι που δεν είναι απαραιτήτως αυτό που συμβαίνει πραγματικά... "Οψόμεθα" λοιπόν με ψυχραιμία το που θα μας οδηγήσει όλο αυτό, προσωπικά είμαι αισιόδοξη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦ! πολλά πολλά!
Χαίρομαι που σου άρεσε Στεφανία μου :)
ΔιαγραφήΑκριβώς όπως τα λες, ψυχραιμία χρειάζεται και βλέπουμε..
Πολλά ΑΦ! :)