Ζήτω το ΟΧΙ!

Ζήτω το έπος του 1940! Κάτω ο φασισμός!

Το καταστροφικό παιχνίδι!

 

Πριν λίγο έπαιζα ένα scrabble (το γνωστό παιχνίδι λέξεων) μέσω internet και παραλίγο να σπάσω τον υπολογιστή. Η αντίπαλος γυναίκα. Σε όλο το παιχνίδι, ζήτημα αν είχε βάλει 2-3 αξιόλογες λέξεις, οι υπόλοιπες ήταν απλά για να καταστρέφει κάθε πιθανότητα να κάνω εγώ λέξεις με πολλούς βαθμούς. Στο τέλος δεν άντεξα, έκανα την έξοδο του Μεσολογγίου, αυτή βρήκε την ευκαιρία και πήρε ένα σωρό πόντους και εγώ έφυγα έξω φρενών πριν τελειώσει το παιχνίδι..

Προσφιλής τακτική πολλών γυναικών, πιο σπάνια και αντρών, αγαπημένη δε της μάνας μου και της αδερφής μου. Σπανίως θα προτείνουν κάτι, κατά τα άλλα το ένα δεν πρέπει, το δείνα δεν είναι σωστό, το άλλο τους βρωμάει, το παράλλο τους ξυνίζει και αν ξεσπάσεις, δεν με ενδιαφέρει, έτσι μου αρέσει, τότε είσαι ο παρτάκιας, δεν το περίμενα αυτό από εσένα, δεν αντέχω άλλο και ό,τι άλλο μπορούν να επιστρατέψουν για να σε κάνουν να νιώσεις άσχημα!

Ε έλεος, φτάνει, μέχρι εδώ, δηλαδή ορεγόμαστε εικόνες καταστροφής; Η φοβόμαστε τόσο τα συμμετέχουμε στο παιχνίδι σαν ζωντανοί άνθρωποι;

Και το άλλο που το πας; Η χειροδικία αποκλείεται, η αβρότητα δεν το επιτρέπει, αφού είναι το.. ασθενές φύλο!

Χαχαχαχα!

Καλό απόγευμα, χρόνια πολλά στην όμορφη Θεσσαλονίκη και όλους τους/τις εορτάζοντες/ουσες!

Ειρωνία

Από το Βικιλεξικό..

1. λόγος που χαρακτηρίζεται από δηκτική διάθεση και συνήθως λέει το αντίθετο από αυτό που εννοεί
2. (στο έπος και την τραγωδία) η κατάσταση κατά την οποία ο ήρωας αγνοεί ουσιώδη ζητήματα που τον ενδιαφέρουν ή έχει εσφαλμένη αντίληψη γι' αυτά, ενώ ο αναγνώστης ή ο θεατής γνωρίζει την αλήθεια

Σε αυτή την εγγραφή θα ασχοληθούμε με το 2.

Πρώτο ορεκτικό κρούσμα χθες βράδυ. Γυρνάω από απογευματινή έξοδο και βρίσκω ένα φυλλάδιο φαρδύ πλατύ να λερώνει την είσοδο της πολυκατοικίας. Τι διαφήμιζε; Μία εταιρία γενικού καθαρισμού πολυκατοικιών! Και το κυρίως πιάτο νωρίτερα σήμερα. Μετά από ένα σχόλιο στην προηγούμενη εγγραφή, συνειδητοποιώ ότι, ενώ μου σπάει και εμένα τα νεύρα, ήταν εδώ και πολύ καιρό ενεργοποιημένη η λεκτική επιβεβαίωση για την αποστολή σχολίων στο blog μου, χωρίς να το έχω πάρει χαμπάρι! Πόσοι άραγε να μην άφησαν σχόλιο εξαιτίας αυτού; Όπως και να έχει, ζητώ αναδρομικά συγγνώμη, τώρα το έβγαλα..

Καληνύχτα σε όλους!

Ο έρωτας της ζωής μου

Σιγά σιγά, αφού τέλειωσα με τον στρατό, λέω να επαναφέρω το blog μου σε κανονικούς ρυθμούς και ξεκινάω με ένα πιο βαρύ θέμα που σκέφτομαι καιρό.

Υπάρχει ο έρωτας της ζωής μου; Δηλαδή ένα ξεχωριστό άτομο με το οποίο θα είσαι ερωτευμένος για πάντα; Ναι, υπάρχουν άτομα με τα οποία κάποιος ταιριάζει περισσότερο και άλλα που ταιριάζει λιγότερο και ίσως κάποια ελάχιστα με τα οποία θα υπάρχει το κλικ που λέμε, η τρελή χημεία, όμως για πάντα, όπως υπαινίσσεται το τραγούδι;

Προσωπικά δεν το πιστεύω αυτό. Εκτός του ότι βιοχημικά ο έρωτας μετά από 1-2 χρόνια τελειώνει, η ζωή προχωράει, τα πράγματα αλλάζουν, όλα τελειώνουν κάποτε. Κάποιος θα πει και η αγάπη; Δεν είναι αιώνια; Κατ'αρχήν άλλο αγάπη και άλλο έρωτας. Μπορεί να αγαπάς και να εκτιμάς κάποιον χωρίς να υπάρχει έρωτας και ας μην έχετε πολλά κοινά. Η αγάπη μπορεί να εκφράζεται και με συντροφικότητα ή μέσα από αυτό που σε έκανε κάποιος που δεν είναι πλέον στη ζωή. Επίσης μπορεί να γεμίζει τις στιγμές τόσο που να φαντάζουν αιώνιες. Άλλο αυτό όμως και άλλο η αιώνια καψούρα. Εμένα λοιπόν, αν και μου αρέσει η μουσική του, το παραπάνω τραγούδι μου βγάζει μία κακομοιριά, μία παραίτηση, προτιμώ τη μαγκιά και την ανεξαρτησία αυτού που ακολουθεί:

Αυτή βέβαια είναι η δική μου άποψη, το θέμα είναι τεράστιο και μπορεί να παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας του καθενός, για αυτό πολύ θα ήθελα να δω και άλλες απόψεις!

ΑΠΟΛΥΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ

Σαν χθες μου φαίνεται πριν 7,5 μήνες που έμπαινα στο κέντρο σαν το κοτόπουλο και έφτασε πλέον η μέρα που παίρνω άδεια απολύσεως! 7 τιμητική, 9 κανονική, μπαίνω αύριο και ξανά στις 5/11 για να πάρω το χαρτί και άντε γεια καραβανάδες! 319 ΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΕΛΕΛΕ! ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΛΟ ΛΕΜΕ!!!