Μετά από τόσες πάσες παιχνιδιών που έλαβα, ώρα να αντεπιτεθώ :p
Η ιδέα μου ήρθε από ένα παλιό θέμα στο blog του Νίκου Δήμου. Το παιχνίδι είναι απλό λοιπόν, περιγράψτε ένα βιβλίο που υπήρξε για σας μοιραίο. Όχι μόνο από την οπτική του πόσο σας άρεσε, αλλά γενικά που σας στιγμάτισε, χαράχθηκε μέσα σας είτε επειδή άλλαξε τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα είτε επειδή συνδυάστηκε με κάποιο σημαντικό γεγονός.
Ξεκινάω εγώ..
Θα σας μιλήσω για το Ούτε θύμα ούτε θύτης του Μιχάλη Γιαννουλέα. Το βιβλίο αυτό είναι ένας οδηγός για την αυτοεπιβεβαιωτική συμπεριφορά (στα αγγλικά assertive), δηλαδή το να επικοινωνείς ευθέως τις ανάγκες και τα συναισθήματά σου (ακόμα και τα αρνητικά), με σεβασμό όμως στις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων. Το βιβλίο αυτό ήταν ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες που με βοήθησαν στον να αντιμετωπίσω τις κοινωνικές μου φοβίες, τον φόβο μήπως στεναχωρήσω ή ενοχλήσω τους άλλους και να γίνω λιγότερο παθητικός. Το έχω διαβάσει 2-3 φορές και συμβουλευτεί πάρα πολλές ακόμα. Ίσως ακουστεί υπερβολικό, αλλά ναι θεωρώ ότι με έκανε να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω κάποια πράγματα π.χ. στις αντιπαραθέσεις, ξέρω πλέον πότε έχω όντως υπερβεί τα όρια και πότε η αρνητική αντίδραση είναι πρόβλημα του άλλου, οπότε ξυδάκι!
Επί της ευκαιρίας, να ευχαριστήσω και δημόσια το άτομο που μου το πρότεινε αλλά και τον κύριο Γιαννουλέα.
Πάσα δίνω στους Levina, Άιναφετς, Βιργινία (Μελωδικά ταξίδια), Ξύλινο Ιππότη, StorymanSays, ΛΙΑΚΑΔΑ, nin@
Η ιδέα μου ήρθε από ένα παλιό θέμα στο blog του Νίκου Δήμου. Το παιχνίδι είναι απλό λοιπόν, περιγράψτε ένα βιβλίο που υπήρξε για σας μοιραίο. Όχι μόνο από την οπτική του πόσο σας άρεσε, αλλά γενικά που σας στιγμάτισε, χαράχθηκε μέσα σας είτε επειδή άλλαξε τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα είτε επειδή συνδυάστηκε με κάποιο σημαντικό γεγονός.
Ξεκινάω εγώ..
Θα σας μιλήσω για το Ούτε θύμα ούτε θύτης του Μιχάλη Γιαννουλέα. Το βιβλίο αυτό είναι ένας οδηγός για την αυτοεπιβεβαιωτική συμπεριφορά (στα αγγλικά assertive), δηλαδή το να επικοινωνείς ευθέως τις ανάγκες και τα συναισθήματά σου (ακόμα και τα αρνητικά), με σεβασμό όμως στις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων. Το βιβλίο αυτό ήταν ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες που με βοήθησαν στον να αντιμετωπίσω τις κοινωνικές μου φοβίες, τον φόβο μήπως στεναχωρήσω ή ενοχλήσω τους άλλους και να γίνω λιγότερο παθητικός. Το έχω διαβάσει 2-3 φορές και συμβουλευτεί πάρα πολλές ακόμα. Ίσως ακουστεί υπερβολικό, αλλά ναι θεωρώ ότι με έκανε να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω κάποια πράγματα π.χ. στις αντιπαραθέσεις, ξέρω πλέον πότε έχω όντως υπερβεί τα όρια και πότε η αρνητική αντίδραση είναι πρόβλημα του άλλου, οπότε ξυδάκι!
Επί της ευκαιρίας, να ευχαριστήσω και δημόσια το άτομο που μου το πρότεινε αλλά και τον κύριο Γιαννουλέα.
Πάσα δίνω στους Levina, Άιναφετς, Βιργινία (Μελωδικά ταξίδια), Ξύλινο Ιππότη, StorymanSays, ΛΙΑΚΑΔΑ, nin@
Είμαι σίγουρη πως αυτό το βιβλίο που θα σου γράψω ούτε το έχεις ακουστά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΣΤΟ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ
Tης ΜΠΕΤΤΥ ΣΜΙΘ.
Η έκδοση που έχω εγώ είναι με σκληρό εξώφυλλο του 1965, πολύ παλιό βιβλίο που το έχω ταλαιπωρήσει εγώ ακόμα περισσότερο.
Η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που μεγαλώνει με τους γονείς και τον μικρό αδελφό της στο φτωχικό Μπρούκλιν του 1912.
Σαν το μικρό δέντρο στην αυλή της η Φράνσις, η ηρωίδα μου μεγαλώνει χωρίς ήλιο, χωρίς νερό , χωρίς χώμα….Θα το πρόσεχαν και θα το εύρισκαν ίσως και ωραίο… αν δεν ήταν ένα τόσο κοινό δέντρο!!!
Δεν το είχα ακούσει, ενδιαφέρον μου φαίνεται! Ευχαριστώ για τη συμμετοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια καλή μέρα και ακόμα καλύτερη εβδομάδα να έχεις! :)
Kαλησπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου πω ότι ενώ έχω διαβάσει τόσα βιβλία κανένα δε μου άλλαξε τη ζωή τι θα πεις?
Ότι υπάρχουν άλλα πράγματα που σε αγγίζουν περισσότερο από το διάβασμα; Γιατί δεν μπορεί, κάτι θα σε έχει αγγίξει στη ζωή σου!
ΔιαγραφήΚαλημέρα φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον αυτό το παιχνίδι!
Θα το συνεχίσω και εγώ,
αργότερα θα καθίσω να γράψω κάτι...
Χαίρομαι που σου άρεσε και περιμένω!
ΔιαγραφήΚαλό απόγευμα! :)