Φθινοπωρινή ισημερία

23/9/2014, 5:26 τα ξημερώματα, ώρα Ελλάδος

Η ώρα που έχω προγραμματίσει αυτή την ανάρτηση να βγει στον αέρα

Φθινοπωρινή ισημερία

http://enneaetifotos.blogspot.gr/2013/09/blog-post_1293.html

Η μία από τις δύο στιγμές του έτους που ο ήλιος χτυπάει κάθετα τον ισημερινό, η μία από τις δύο μέρες του έτους που η μάχη φωτός-σκότους δεν έχει νικητή, η άλλη είναι η εαρινή ισημερία

Από αύριο και για 6 μήνες, μέχρι την εαρινή ισημερία, είναι η ώρα του σκότους

Η ώρα των σκιών, που πάντα είναι μεγαλύτερες το χειμώνα

Είναι η ώρα των καταπιεσμένων επιθυμιών, του αποκυρηγμένου εαυτού, των ανεκπλήρωτων τάσεων, των ενορμήσεων του θανάτου

Όταν ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού, του είπε: Είναι η ώρα σου Ιούδα, η ώρα των σκιών

Το φως θα ξαναέρθει σε 6 μήνες, όπως ήρθε με την Ανάσταση μετά τη Σταύρωσή του

Καλό φθινόπωρο φίλοι μου!

Cambridge μέρος Βου

Που είχαμε μείνει;

Α, ναι, έχει πολύ πράσινο λοιπόν εκεί και.. σκιουράκια!

Αλλά και πάπιες!

Σύντροφοι στη βαρκάδα που κάναμε στο ποτάμι..

Και αυτή τη φορά ο καιρός δεν ήταν μουντός!

Το μέρος φημίζεται για την επιπεδότητά του και ας απέχει πολύ από τη θάλασσα, το μάτι από συνήθεια την αναζητά, πιο πιθανό όμως να κρύβονται στρουμφάκια στο δάσος..

 

Δύο ακόμα μέρες μείναμε και ο καιρός μας έκλεινε το μάτι. Έτσι, ξαναπήραμε τους δρόμους..

Να έχετε πίστη, κουράγιο, ανδρεία! Έτσι μας υποδέχεται αυτό το κολλέγιο..

Χωρίς λόγια..

Και για το τέλος τα μουσεία. Με σκελετούς, απολιθώματα..

Ακόμα και δείγματα από άλλους κόσμους είχε!

Εντυπωσιάστηκα ομολογώ, όπως έγραψα σε ένα σχόλιο όμως, παπούτσι από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένο, η ώρα της επιστροφής έφτασε, ο ήλιος δύει στο φτερό..

Αυτά, να μας έχει ο Θεός γερούς να ταξιδεύουμε, είτε υλικά, είτε ψυχικά..

Καλή υπόλοιπη Κυριακή και καλή εβδομάδα από αύριο!

Cambridge

Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν έκανα βόλτες στους δρόμους του Cambridge (γνωστή πανεπιστημιούπολη λίγο βόρεια του Λονδίνου)

Χάζευα το πράσινο, τα λουλούδια, τις αχλαδιές..

Τα τρένα..

Και τα πάρκα!

Όλοι χρειαζόμαστε κάτι να μας δείχνει τη σωστή κατεύθυνση..

Άραγε να είναι η γνώση του φημισμένου κολεγίου Τρίνιτυ; Ή μήπως η ομορφιά των διάσημων τρούλων του;

Από την άλλη, μπορεί να είναι και τα πνεύματα των μεγάλων που πέρασαν από αυτόν τον τόπο..

Μπα, μην εμπιστεύεσαι ρολόγια που τοποθετήθηκαν εκ των υστέρων, μην σε θαμπώνουν με την εντυπωσιακή τους όψη και ας λειτουργούν με τον ίδιο τον ήλιο!

Ο καθρέφτης ξέρει καλύτερα από όλους..

Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος. Αρχικά για μία και έξω το πήγαινα, τώρα όμως νιώθω ότι είναι καλύτερα να βάλω μία άνω τελεία εδώ.

Σας χαιρετώ και θα ακολουθήσει σύντομα το δεύτερο μέρος..

Καλή συνέχεια σε όλους!

Το blog μου πενθεί..

Οι ήρωες πολλές φορές προκύπτουν από εκεί που δεν το περιμένεις. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτό γίνεται μερικά τετράγωνα από το σπίτι σου. Έβλεπα τον καπνό και τα πυροσβεστικά να πηγαινοέρχονται, δε φανταζόμουν όμως την τόσο άσχημη εξέλιξη.

Ένας πυροσβέστης έπεσε ηρωικά χθες το βράδυ, στο καθήκον, προσπαθώντας, μάταια, να σώσει μία γυναίκα. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω, ως φόρο τιμής, είναι να βάλω πένθος στο μπλογκ μου για το υπόλοιπο Σ/Κ..

Τα συλλυπητήριά μου στο πυροσβεστικό σώμα και τους δικούς του ανθρώπους..

Ένα γειά!

Είμαι από χθες το βράδυ ξανά στην Ελλάδα, μετά από ταλαιπωρία αρκετών ωρών, θα πω περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση όπου θα βάλω και κάποιες από τις 70-75 φωτογραφίες που τράβηξα, προς το παρόν όμως τρέχω για κάτι δουλειές που μαζεύτηκαν, οπότε ούτε στη μπλογκογειτονιά προλαβαίνω να κάνω βόλτα, ήθελα όμως να πω ένα γεια.

Καλή υπόλοιπη μέρα σε όλους φίλοι μου και επανέρχομαι σύντομα!

Ο Χότζας, το ψάρι και η Αγγλία!

Τρελός τίτλος ε;

Τα πράγματα είναι απλά, αύριο φεύγω για την Αγγλία. Μην τρομάζετε, για λίγες μέρες μόνο. Λόγω αυτού, αλλά και επειδή πλάκωσαν πελάτες, δεν έχω προλάβει και ούτε ξέρω πότε θα προλάβω να μπω στα μπλογκοσπιτάκια σας και να απαντήσω στα σχόλιά σας.

Όχι ότι είχα πολύ όρεξη για τέτοιο ταξίδι τώρα, κάτι όμως τα γενέθλια της αδερφής μου, κάτι οι συνηθισμένες πιέσεις της μάνας μου, υπέκυψα για πολλοστή φορά. Σας χαιρετώ λοιπόν για λίγες μέρες με.. Χότζα!

Τι είναι ο Χότζας; Όσοι δεν ξέρετε, μπορείτε να δείτε σε μία παλαιότερη ανάρτησή μου, εδώ.

Πώς μου ήρθε τώρα; Πριν λίγες μέρες είχα ένα περιστατικό με έναν πελάτη, που μου θύμισε μία αγαπημένη μου ιστορία του Χότζα. Πιο συγκεκριμένα, μου είπε να πάω στο σπίτι του να του φτιάξω κάτι στον υπολογιστή, εγώ θεωρώντας ότι δεν θα πάρει πάνω από μισή ώρα είπα 10 ευρώ, έλα μου όμως που έκατσα σχεδόν μιάμιση ώρα, εγώ δεν μπορούσα να ζητήσω παραπάνω αφού είχα πει τόσα, αυτός δεν σκέφτηκε να μου δώσει παραπάνω, τέλος πάντων. Μετά από λίγες μέρες μου φέρνει έναν εκτυπωτή να ελέγξω. Κάνα 20λεπτο μου πήρε, μελάνι ήθελε τελικά μόνο. Εγώ δεν σκόπευα να ζητήσω λεφτά, όταν πάει να φύγει όμως, μου λέει πόσα οφείλω; Ε, εκεί δεν άντεξα, του λέω 10 ευρώ και αρχίζει τα, μα την άλλη φορά πήρες τόσα, να πάω στην τράπεζα διότι δεν έχω πάνω μου και θα στα φέρω, εγώ αντιδρώ ψύχραιμα και του λέω, καλά όποτε έχεις και εννοείται δεν τον ξαναείδα από τότε. Από ότι καταλαβαίνω ρώτησε για να το παίξει ευγενικός και περίμενε να του πω τίποτα, εξ'ου και η παρακάτω ιστορία:

Βγαίνει σε δείπνο ο Χότζας με έναν διάσημο διανοούμενο και παραγγέλνουν ψάρι. Τους φέρνουν δύο ψάρια σε ένα δίσκο, το ένα μικρό και το άλλο μεγάλο. Ο Χότζας παίρνει κατευθείαν το μεγάλο ψάρι. Ο διανοούμενος ενοχλήθηκε και του λέει: <<Αυτό που κάνατε παραβιάζει κάθε κανόνα καλής συμπεριφοράς σε όλες τις κουλτούρες>> και βγάζει ένα λογύδριο για το τι ισχύει για το θέμα σε όλες τις γνωστές κουλτούρες, εθνικότητες, θρησκείες, κ.λ.π. Μόλις τελειώνει, ο Χότζας του λέει: <<Εσείς λοιπόν τι θα κάνατε στη θέση μου;>> Ο διανοούμενος απαντάει: <<Μα φυσικά θα έπαιρνα το μικρό ψάρι!>> Τότε ο Χότζας του λέει: <<Ορίστε λοιπόν>> και βάζει το μικρό ψάρι στο πιάτο του..

Με αυτό το μήνυμα λοιπόν σας αφήνω. Οι εαυτοί σας είναι πολύτιμοι, προσοχή λοιπόν σε όσους πουλάνε ευγένεια, κάτω από τη μάσκα όμως κρύβουν άλλες προθέσεις.

Καλά να περνάτε και να προσέχετε!

Καλό μήνα μουσικά!

Λέω να υποδεχτώ το νέο μήνα μουσικά. Ξεκινάω με ένα που μου έχει κολλήσει τον τελευταίο καιρό!

Τι τα θέλεις τα γαρύφαλλα και τα λουλούδια μάνα μου, αφού δεν το έχεις, άστο σου λέω. Αγάπη βλέπεις δεν είναι τα εικονικά λουλούδια μέσα από μία γυάλα, είναι να πιάνεις το χέρι του άλλου και να του αφήνεις ένα μαχαίρι, ξέροντας ότι μπορεί να σου ματώσει την καρδιά, πιστεύοντας όμως ότι δεν θα το κάνει.

Δε φταις εσύ όμως. Κάποιοι άλλοι σε ρεζίλευαν όποτε πήγαινες να αγγίξεις μαχαίρι, μόνο και μόνο επειδή αυτοί δεν τολμούν ούτε να το σκεφτούν.

Μα δε βαριέσαι, καλύτερα γεμάτος πληγές και νίκες, παρά μόνος σε μία γωνία..

Ένα φίλος μου είπε ότι οι άλλοι είναι οι χαμένοι, που δεν είδαν τι είσαι και τα καλά που έχεις μέσα σου. Και στην τελική, μέχρι και τα βατράχια το λένε, όποιος κλαίει είναι βλαξ!

Καλή εβδομάδα φίλοι μου και καλό μήνα!