Χρυσοπράσινο φύλλο

Σε λίγες ώρες θα είμαι για πρώτη φορά εκεί. Ο Σερ τάζει πολλά..

Καληνύχτα!

Γερό ποτήρι

Απολαύστε με να πίνω σχεδόν μονορούφι 2,5 ποτήρια του κρασιού βότκα, άσπρο πάτο!

Καλ..χικ..ο βρά..χικ..δυ σε όλους!

Περίεργα και συμπτώσεις..

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένα αγόρι, σε ένα χωριό λίγο έξω από την πόλη της Ζακύνθου. Μία μέρα βρήκε ένα σκυλί να περιπλανιέται στο δρόμο, ήταν κανίς-γκριφόν και θηλυκό, οι γονείς του συμφώνησαν να το κρατήσουν στα κτήματα που είχαν έξω από το σπίτι τους και το ονόμασαν Σάρα. Μπορεί βέβαια η Σάρα της Παλαιάς Διαθήκης να ήταν στείρα και να έκανε ένα παιδί μόνο στα 90 της, η συγκεκριμένη Σάρα όμως δεν επιβεβαίωσε το όνομά της, αποδείχθηκε ιδιαίτερα καρπερή και έκανε πολλές γέννες. Άντεξε 11 χρόνια στα χέρια του αγοριού, κανείς δεν ξέρεις όμως πόσων χρονών ήταν ήδη όταν την βρήκε. Σε μία από τις γέννες αυτουργός ήταν ένα από τα κυνηγόσκυλα που είχαν για το κυνήγι, ακόμα παραμένει μυστήριο πώς τα κατάφεραν με τέτοια διαφορά μεγέθους. Όταν τα κουταβάκια έγιναν δύο μηνών, στο σπίτι ήρθαν για καλοκαιρινές διακοπές τα ξαδέρφια του αγοριού με τους γονείς του. Η ξαδέρφη του έπεισε την υπόλοιπη οικογένεια να πάρουν ένα από τα κουταβάκια στην Αθήνα, έψαξαν να του βρουν κάποιο όνομα, τελικά όμως έμειναν σε αυτό που του είχαν δώσει όταν γεννήθηκε, Φρέντυ. Τα χρόνια πέρασαν, το σκυλί έζησε καλά με τη νέα του οικογένεια, κάποιες στιγμές το φρόντισαν ίσως και υπερβολικά. Πριν λίγες μέρες ο αδερφός της (ξαδέρφης) έκανε μία ανάρτηση στο blog του, αφιερωμένη στα 17α γενέθλια του σκυλιού. Ιδού και μία φωτογραφία ντοκουμέντο, η Σάρα (δεξιά) με ένα από τα μεγαλύτερα αδέρφια του Φρέντυ, τον Μορόβερ (αριστερά):

  

Τον Φρέντυ μπορείτε να τον δείτε δύο αναρτήσεις πιο πριν. Και αν φανεί περίεργο το πώς μπορεί να διαφέρουν τόσο, η ιστορία αυτή έχει και άλλη μία περίεργη σύμπτωση για υστερόγραφο. Λίγες μέρες αφού έκανε την ανάρτηση αφιέρωμα, σε ένα άλλο blog που παρακολουθεί καιρό ανέβηκε μία ανάρτηση για ένα θηλυκό σκυλί που το σκότωσαν ενώ θήλαζε.. στη Ζάκυνθο! Κατά πάσα πιθανότητα βέβαια πρόκειται για μία από τις εντελώς τυχαίες συμπτώσεις, που απλώς σπας πλάκα μαζί τους, όμως, κοινός τόπος γέννησης, εντελώς διαφορετικές εξελίξεις, τελικά η ζωή είναι περίεργη και υπάρχουν και αρνητικά και θετικά, παντού.

Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες άλλες συμπτώσεις που είναι τόσο κουφές, που δεν μπορείς να εξηγήσεις πώς έγιναν, όπως κάτι που έπαθα πριν μία εβδομάδα περίπου. Ο πατέρας μου μαζί με τους συνεταίρους του είχαν ένα χώρο για το γραφείο τους. Μετά τον θάνατό του, ο χώρος αυτός έμεινε κλειστός. Λίγο πριν το Πάσχα τηλεφώνησε ένας από τους συνεταίρους και μας είπε ότι βρέθηκε αγοραστής. Εμείς εννοείται ότι, εν μέσω οικονομικής κρίσης, και μετά από τόσα χρόνια που μένει αναξιοποίητος, συμφωνήσαμε χωρίς πολλά πολλά. Ο καιρός πέρασε όμως, οι συνέταιροι δεν ξανά έδωσαν σημείο ζωής για να μας ενημερώσουν για τις εξελίξεις, αποφάσισα λοιπόν, κρυφά, επειδή δεν ήταν πάντα ρόδινες οι σχέσεις μας, να πάω στο χώρο για αυτοψία. Θυμόμουν τον δρόμο αλλά όχι τον αριθμό, μετά από κάμποσο ψάξιμο όμως τον βρήκα, βράδυ, κλειστός, ερειπωμένος, κι όμως κάποτε εδώ υπήρχε ζωή και μπαινόβγαινε ο πατέρας μου, συγκινήθηκα. Στο τζάμι τα απομεινάρια ενός πωλητηρίου που κάποιος είχε επίτηδες σκίσει. Καλό σημάδια αυτό, αλλά δεν μπορούσα να διαβάσω τα στοιχεία του, οπότε η αυτοψία μου τελείωσε άδοξα. Την επόμενη μέρα το πρωί χτυπάει το τηλέφωνο, ήταν ο συνεταίρος, για να μας ενημερώσει για τις εξελίξεις. Τώρα αυτό μπορεί να είναι απλώς σύμπτωση; Και αν δεν είναι, τι άλλη εξήγηση υπάρχει;

Βουραϊκός - Καλάβρυτα

Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδρομή στον Βουραϊκό και τα Καλάβρυτα που έκανα την Κυριακή. Όλες υπάρχουν στο facebook:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152856205210055.1073741830.830435054&type=3

Ακολουθούν κάποιες που ξεδιάλεξα (με κλικ πάνω τους μεγαλώνουν):

Πήραμε τις ράγες και φύγαμε:

Αρκετό πράσινο:

Συναντηθήκαμε και με το τρένο 1-2 φορές:

 Φοβερή θέα:

Κάποιες στιγμές το χάος από κάτω μας:

Τα δόντια του οδοντωτού:

Ασπρόμαυρα βράχια:

Περάσαμε πολλά τούνελ και στοές:

Και αμέτρητα νερά και καταρράκτες:

7,6km:

Το τοπίο μαγευτικό:

Και φτάσαμε Ζαχλωρού:

Καλάβρυτα:

Και εις άλλα με υγεία! :D

17!

Έχω πολλές φωτογραφίες να ανεβάσω από τη μονοήμερη εκδρομή που πήγα εχθές, καταρχήν όμως αφιερώνω μία εγγραφή στο Freddy, το σκύλο που έχει κάνει <<κατάληψη>> στο σπίτι μου εδώ και σχεδόν 17 χρόνια. Γεννήθηκε λοιπόν μεταξύ 20 και 21 Μαΐου του 1996 (εδώ ήρθε 2 μηνών περίπου), οπότε τα κατάφερε να κλείσει τα 17! Πώς λοιπόν στην Αγγλία η Βασίλισσα στέλνει συγχαρητήριο μήνυμα σε όσους καταφέρνουν να φτάσουν σε πολύ μεγάλες ηλικίες, έτσι και εγώ αφιερώνω αυτή την εγγραφή, αφού τα 17 σκυλίσια χρόνια αναλογικά είναι σχεδόν στα ίδια επίπεδα. Απολαύστε τον λοιπόν σε μία από τις συνηθισμένες του θέσεις, πριν 5 μήνες περίπου:

Περί συνδρόμου Asperger

Αφού έχω βάλει τόσα δικά μου, ορίστε και ένα βίντεο ενός φίλου, για το σύνδρομο Αsperger:

vimeo.com/66121269

Kαλό βράδυ!

Ερώτηση προς γυναίκες..

Είναι γεγονός ότι τα δύο φύλα διαφέρουμε πολύ στην ψυχολογία με αποτέλεσμα να γίνονται συχνά παρανοήσεις, με τις γυναίκες να είναι μάλλον πιο πολύπλοκες. Αυτό το πολύπλοκες άλλες φορές μου φαίνεται διασκεδαστικό, άλλες ενδιαφέρον, άλλες όμως με κάνει να τραβάω τα μαλλιά μου μην μπορώντας να βγάλω άκρη. Η περίπτωση που θα αναφερθώ εδώ είναι μία από τις τελευταίες.

Οι περιπλανήσεις μου στο διαδίκτυο με οδηγούν στην σελίδα μίας κοπέλας, στην οποία δημοσιεύει προκλητικές (όταν λέμε προκλητικές, εννοούμε προκλητικές) φωτογραφίες και μάλιστα αρκετές φορές την εβδομάδα. Ταυτόχρονα σε κάποιο σημείο έχει πληροφορίες για τον εαυτό της. Σε κάποιο σημείο λοιπόν γράφει ότι δεν της αρέσουν αυτοί που ξεκινούν συζήτηση με πονηρό σκοπό. Κάπου εκεί σηκώνω τα χέρια ψηλά και νοιώθω να με πλησιάζει απειλητικά το εγκεφαλικό. Απευθύνομαι λοιπόν στις γυναίκες που διαβάζουν το ιστολόγιό μου, μπας και μπορέσω να καταλάβω πώς σκέφτεστε πάνω σε αυτό το θέμα..

Καλή υπόλοιπη μέρα σε όλους!

Repeat 100!!!

Ομολογώ ότι το χάρηκα περισσότερο από το χθεσινό.. Μπάσκετ και μόνο μπάσκετ και ΘΡΥΛΟΣ!!!

Για όλες τις μάνες του κόσμου!

Έχω ακούσει αρκετά τραγούδια για τις μάνες, το παρακάτω όμως μου αρέσει περισσότερο από όλα. Ίσως επειδή η λιτότητα και η ευθύτητα των στίχων ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία μου. Αξέχαστος βέβαια και ο σερ.

Χρόνια σας πολλά λοιπόν, να σας χαιρόμαστε και να μας υπομένετε!

Άγιος Γεώργιος

Μόλις τελείωσε η μέρα που γιόρταζε ο Άγιος Γεώργιος και μαζί με αυτόν εγώ και σχεδόν η μισή Ελλάδα! Είναι ένας από τους σημαντικότερους Αγίους της εκκλησίας μας για αυτό και είναι τόσο διαδεδομένο το όνομά του. Ας δούμε λοιπόν μερικά στοιχεία για αυτόν.

Είναι ίσως από τα πιο συνηθισμένα ονόματα της ελληνικής κοινωνίας. Θεωρείται από τους πιο διαδεδομένους αγίους σε όλον τον χριστιανικό -και μη- κόσμο, ενώ είναι προστάτης τόσο στρατευμάτων, όσο και ολόκληρων χωρών. Ποιος όμως ήταν ο Άγιος Γεώργιος, πού έζησε, ποιο το έργο του και ποια η «εθνικότητά» του;
Οι ιστορικοί δεν έχουν καταλήξει σε συγκεκριμένη ημερομηνία γέννησης του Αγίου Γεωργίου ο οποίος ονομάζεται και Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος, ενώ ορισμένοι έχουν αμφισβητήσει μέχρι και την ιστορική του ύπαρξη. Ωστόσο τέτοιες θεωρήσεις δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος καθώς τόσο η Καθολική όσο και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχουν πολλές ιστορίες και διηγήσεις που ισχυρίζονται το αντίθετο.
Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται πως γεννήθηκε κάπου μεταξύ 275 μ.Χ. και 285 μ.Χ. Στην πόλη Λοντ, ή στα ελληνικά Διόσπολις, 15 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του σημερινού Τελ Αβίβ. Ο πατέρας του λέγεται πως ήταν Έλληνας ανώτερος αξιωματούχος του ρωμαϊκού στρατού και ονομαζόταν Γερόντιος από την Καππαδοκία, ενώ η μητέρα του ήταν η Πολυχρόνια από την Παλαιστίνη.
Λόγω και της θέσης του πατέρα του, το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ήταν ευγενές, και λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων των γονέων του, ο Γεώργιος ανατράφηκε κάτω από τις χριστιανικές αξίες. Οι γονείς του θέλησαν να τον ονομάσουν με αυτό το όνομα τάσσοντάς τον στην γη (αφιερωμένος στην εργασία της γης). Μόλις στα 14 του χρόνια ο Γεώργιος χάνει τον πατέρα του ενώ λίγα χρόνια μετά μένει εντελώς ορφανός.
Τότε λοιπόν ο νεαρός Γεώργιος αποφάσισε να μεταβεί στην Νικομήδεια που ήταν η αυτοκρατορική πόλη του Διοκλητιανού και να ταχθεί στην υπηρεσία του αυτοκράτορα ως στρατιώτης. Ο αυτοκράτωρ τον υποδέχθηκε με «ανοιχτές αγκάλες» καθώς γνώριζε και τον πατέρα του ο οποίος είχε υπηρετήσει στον ρωμαϊκό στρατό. Μέχρι τα 20 του κιόλας χρόνια ο Γεώργιος είχε ανελιχθεί λόγω του ηρωισμού του και της τόλμης του. Μέσα σε λίγα χρόνια λοιπόν έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου ενώ ο ίδιος ο Διοκλητιανός τον ανακήρυξε Δούκα με τον τίτλο του Κόμητος (κόμης-συνταγματάρχης) στο τάγμα των Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς.
Όμως η καλή σχέση με τον αυτοκράτορα κράτησε μέχρι το έτος 302. Τότε ήταν που ο Διοκλητιανός αποφάσισε με διάταγμα να αναγκάσει όλους τους χριστιανούς και κυρίως του στρατεύματος, να συλληφθούν και να προσφέρουν θυσίες στους ρωμαϊκούς θεούς. Κάτι τέτοιο ο Γεώργιος δεν μπορούσε να το πράξει από την στιγμή που είχε ανατραφεί όλη του την ζωή με τις χριστιανικές αξίες. Βρήκε το θάρρος και πήγε μπροστά στον αυτοκράτορα και του ανακοίνωσε πως δεν πρόκειται να θυσιάσει.
Ήταν δύσκολο όμως ο Διοκλητιανός να τον τιμωρήσει, ήταν άλλωστε ένας από τους καλύτερους Τριβούνους του, και υιός ενός από τους καλύτερούς του φίλους. Του πρόσφερε χρήματα, εκτάσεις μέχρι και δούλους προκειμένου να προσφέρει μία θυσία όμως ο Γεώργιος ήταν ανένδοτος. Αντί να δεχθεί τις προσφορές αποκήρυξε το διάταγμα του Διοκλητιανού και φώναξε με θάρρος πως η μόνη πίστη που έχει είναι αυτή προς τον Ιησού Χριστό. Απογοητευμένος ο Διοκλητιανός αποφάσισε να τον εκτελέσει τιμωρώντας τον παραδειγματικά.
Το πείσμα του Γεωργίου έκανε πολλούς ακόμη στρατιώτες να αποφασίσουν να βαπτιστούν χριστιανοί. Ο Άγιος προτού εκτελεστεί έδωσε όλη του την περιουσία στους φτωχούς ενώ προετοιμάστηκε ψυχολογικά για τα βασανιστήρια που τον περίμεναν. Τα βασανιστήρια που του έκαναν προκαλούν τρόμο. Τον λόγχισαν, στην συνέχεια τον έγδαραν βγάζοντάς του το δέρμα με ειδικό τροχό από μαχαίρια και μετά τον πέταξαν σε λάκκο με ασβέστη. Ο Γεώργιος όμως παρέμενε ζωντανός και έτσι τον ανάγκασαν να βαδίσει πάνω σε πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Τελικά οι δήμιοί του τον αποκεφάλισαν μπροστά από τα τείχη της Νικομήδειας. Η εκτέλεσή του έλαβε χώρα στις 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Λύδδα της Παλαιστίνης από όπου και καταγόταν η μητέρα του.
Σύμφωνα με την Παράδοση, ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται «Τροπαιοφόρος» με πολλές  θαυμάσιες διηγήσεις να περιγράφουν τα κατορθώματά του, με πιο σημαντικό αυτό του φόνου του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας.
Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος φονεύοντας το δράκο.
Ακριβώς επειδή είχε στρατιωτικό βίο, ο Άγιος Γεώργιος ονομάζεται Τροπαιοφόρος, ενώ είναι προστάτης του ελληνικού Στρατού Ξηράς. Εθεωρείτο προστάτης Άγιος των Σταυροφόρων οι οποίοι και έφεραν στην Δύση το λείψανό του από την Παλαιστίνη. Έχει άπειρες διηγήσεις και δοξασίες γύρω από το όνομά του σε όλες τις χώρες του κόσμου με πιο γνωστή αυτή της θανάτωσης ενός δράκου στην Λιβύη.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι προστάτης Άγιος της Αγγλίας, των χριστιανών της Παλαιστίνης, της Βηρυτού, της Γεωργίας, του βουλγαρικού Στρατού, της Καταλανίας. Ενώ όντας προστάτης Άγιος της Αγγλίας και έφιππος, θεωρείτο από τον σχετικό θρύλο και ως προστάτης Άγιος των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.

Πηγή: Ποιος ήταν ο Άγιος Γεώργιος που γιορτάζουμε σήμερα; | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/47128#ixzz2SYgOOtBs

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Η σταύρωση

Μία από τις πιο καθηλωτικές ιστορίες που έχουν ειπωθεί ποτέ, μία από τις πιο συγκλονιστικές ταινίες που έχουν γυριστεί..

http://www.youtube.com/watch?v=e43ucTDVXnc

http://www.youtube.com/watch?v=fgTHHH1eoY4