Δεν σκόπευα να γράψω από εδώ στο blog μου, όμως δεν μπορώ να μην ανεβάσω κάτι ως φόρο τιμής για τον Δημήτρη Μητροπάνο, έστω και λίγο ετεροχρονισμένα και δεν θα μπορούσα παρά να επιλέξω ένα τραγούδι που λέει για τη Χίο!
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα, το απόγευμα ήμουν στο μετρό και κλασσικά μπήκε ένας από αυτούς ζητούν ελεημοσύνη. Προσωπικά πάντα βιώνω μία εσωτερική σύγκρουση με αυτό το θέμα, ξέρω ότι μάλλον οι περισσότεροι πουλάνε μούσι, χώρια που, ακόμα και να μην έχεις οικονομικό πρόβλημα, είναι ανθρωπίνος αδύνατο να δίνεις σε όλους. Όμως, αν κάποιος όντως έχει ανάγκη; Και αν τύχαινε να είχα εγώ ανάγκη, πώς θα ήθελα να με αντιμετώπιζαν; Αυτή τη φορά όμως έτυχε, δίπλα μου στο βαγόνι, να κάθεται ένας παπάς, σχετικά μεγάλος σε ηλικία και δεν ήξερα τι να σκεφτώ, όταν τον είδα να μην κάνει ούτε μία κίνηση να δώσει κάτι. Θα μου πείτε, εδώ ηγούμενος έκανε business με το κράτος, αυτό σε εντυπωσιάζει; Ο προβληματισμός μου όμως είναι γενικότερος, διότι στο κάτω κάτω τον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν τον γνωρίζω προσωπικά, όμως κάτι συμβολίζει αυτό που εκπροσωπεί και ειδικά αυτές τις μέρες.. Στο στρατό, δύο φορές τουλάχιστον μέχρι στιγμής, έφαγα αμάσητο ψέμα-κόλπο άλλων. Είμαι εύπιστος τελικά, οφείλω να το παραδεχτώ. Υπερβολικά ρομαντικός; Δεν ξέρω. Εξακολουθώ πάντως να κάνω το <<χαζό>> αρκετές φορές, μακάριοι οι φτωχοί το πνεύματι είπε εκείνος, που τα πάθη του τιμούμε σήμερα, για αυτό σας αφήνω με μουσική που ταιριάζει στην περίσταση..
100 χρόνια συμπληρώνονται από το μοιραίο εκείνο ταξίδι του Τιτανικού, το θρυλικό ναυάγιο, που χάραξε τόσους ανθρώπους, μία ολόκληρη πόλη θρηνούσε (Σάουθαμπτον) και έχει τη δική του θέση στην ιστορία. Δε θα μπορούσα να μην κάνω αναφορά στο blog μου για την επέτειο αυτή, ειδικά αφού έτυχε να είμαι με άδεια Πάσχα εδώ. Σας χαιρετώ λοιπόν με ένα αγαπημένο τραγούδι, ενός αγαπημένου μουσικού!
Και κάποια στοιχεία που ίσως δεν ξέρατε..
- Η τελευταία επιζώνταςτου ναυγαγίου, η Millvina Dean, απεβίωσε πριν 3 χρόνια στις 31/5/2009 σε ηλικία 97 ετών, Είχε γεννηθεί στις 2/2/2012 και ήταν η μικρότερη επιβάτης, 2 μηνών και κάτι μέρες.
- Η γηρεότερη επιζώντας, Mary Davis Wilburn απεβίωσε σε ηλικία 104 ετών στις 29/7/1987. Τουλάχιστον άλλοι 3 επιζώντες έκλεισαν τα 100, εκ των οποίων, η Ellen Shine, ήταν η τελευταία ενήλικη επιζώντας.
- Η Lillian Asplund δεν έκλεισε τα 100 για λίγους μήνες, το 2006 όμως που πέθανε ήταν μέσα στους 3 τελευταίους επιζώντες και η τελευταία με μνήμες από το ναυάγιο.
- Ο καπετάνιος του Τιτανικού, Edward Smith, λίγους μήνες νωρίτερα είχε εμπλακεί σε ένα ατύχημα ως καπετάνιος ενός άλλου πλοίου της ίδιας εταιρίας, θεωρείτω όμως από τους πιο έμπειρους ναυτικούς και έγινε καπετάνιος και του Τιτανικού. Σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του σταδιακά απεβίωσαν από αρρώστιες και ατυχήματα..
Σε λίγες ώρες φεύγω πάλι για το στρατόπεδο και είπα να μην αφήσω το blog μου να λέει για αρρώστιες και πυρετούς, εχθές (2/4) ήταν η παγκόσμια ημέρα ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό, όπως έχω πει ανήκω οριακά σε αυτή την ομάδα, οπότε είπα να σας χαιρετήσω με κάτι διαφορετικό, μια και πλησιάζει και το Πάσχα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις από που και τι είναι, απλώς στο συγκεκριμένο απόσπασμα ένιωσα μεγάλη παρηγοριά όσο αναφορά τις μαθησιακές δυσκολίες μου, αφού απλώς δυσκολεύομαι να "δω" το ίδιο εύκολα με την πλειοψηφία κάποια πράγματα. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να το αφιερώσω ειδικά σε όσους έχουν ή κάποιο κοντινό τους πρόσωπο κάποια μορφή αυτισμού. Καλή συνέχεια, να περνάτε καλά και τα ξαναλέμε εκεί γύρω στο Πάσχα!
Έχω επιστρέψει από το απόγευμα της Παρασκευής με άδεια ορκωμοσίας, ναι είμαι ορκισμένος στρατιώτης πλέον, αλλά τώρα αξιώθηκα να μπω λίγο στο blog μου!
Βλέπετε, στο στρατόπεδο είχε επιδημία και πέφταμε σαν τα κοτόπουλα, 3 εβδομάδες συναχωμένος, μόλις πάτησα το πόδι στο σπίτι μου θυμήθηκε να μου βαρέσει και ένα 38άρι έτσι για το καλωσόρισες! Σήμερα έπεσε ο πυρετός, αλλά δεν άντεξα να μείνω μέσα, ήδη έχασα πόση άδεια, έκανε και κάτι νούμερα ο υπολογιστής..
Με αυτά και αυτά, όπως καταλαβαίνετε, δεν έχω το κουράγιο να γράψω κάτι άλλο για τα του στρατού, χώρια που μάλλον θα είναι και βαρετά για τους περισσότερους. Το μυαλό μου λοιπόν πήγε στην πρωταπριλιά που μόλις τελείωσε, οπότε αφήνω ένα τραγουδάκι που ταιριάζει στη μέρα αυτή, μαζί με τις ευχές μου για καλό μήνα!
